Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός από την αρχή επέλεξε άνδρες ως Αποστόλους. Σ’ αυτούς ανέθεσε τη λεγόμενη «ειδική ιερωσύνη», σ’ αυτούς μετέδωσε την ειδική χάρη να κηρύττουν το λόγο Του,  σ’ αυτούς έδωσε την εξουσία να συγχωρούν τις αμαρτίες των ανθρώπων και σ’ αυτούς έδωσε την εντολή να συνεχίσουν το έργο Του σε όλα τα έθνη,  μολονότι υπήρχαν και γυναίκες που Τον ακολουθούσαν και διακονούσαν στο έργο Του.

Οι άγιοι Απόστολοι με τη σειρά τους μετεβίβασαν την ειδική αυτή χάρη της ιερωσύνης σε άνδρες επισκόπους και εκείνοι στους διαδόχους τους. Η αδιάκοπη αυτή διαδοχή, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, ονομάζεται «αποστολική διαδοχή».

Γυναίκες ιερείς δεν υπήρχαν ποτέ στην ιστορία της ορθόδοξης Εκκλησίας. Είναι κάτι εντελώς αντίθετο με την Παράδοσή της. Άλλωστε, αν ο Χριστός επιθυμούσε χειροτονία των γυναικών, θα είχε δώσε ανάλογες οδηγίες στους αποστόλους Του.

Ακόμα και η Παναγία, που καταξιώθηκε να γεννήσει τον Λόγο του Θεού, δεν άσκησε λειτουργική ιερωσύνη, δεν ζήτησε να γίνει «ιέρεια».

Η Εκκλησία, λοιπόν, σε ολόκληρη την ιστορία της δεν χειροτόνησε ιέρειες, αλλά διατήρησε μόνο τις λεγόμενες «διακόνισσες». Αυτές εκλέγονταν κυρίως από τους κύκλους των αφιερωμένων στον Χριστό παρθένων η χηρών. Εξυπηρετούσαν κατά βάση πρακτικές ανάγκες του κοινωνικού και λειτουργικού έργου της Εκκλησίας, όπως την επίσκεψη ασθενών ή φυλακισμένων γυναικών, την προετοιμασία για το βάπτισμα ή και την κατήχηση των προσερχομένων στην Εκκλησία γυναικών κ.α.

Επομένως, η μη χειροτονία των γυναικών, ως αρχαία Παράδοση στην Εκκλησία, είναι ζήτημα εκκλησιαστικής και λειτουργικής ευταξίας. Η Εκκλησία είναι μία ιεραρχικά οργανωμένη κοινωνία, με χαρίσματα και διακονήματα, τα οποία κατανέμει το Άγιο Πνεύμα. Ο ιερέας στη θεία Λειτουργία εκπροσωπεί τον Χριστό. Αφού λοιπόν ο Χριστός ήταν άνδρας, οφείλει και ο ιερέας να είναι το ίδιο γένος.

Ωστόσο και η γυναίκα μετέχει στη θεία λατρεία και έχει άλλα δευτερεύοντα καθήκοντα και διακονήματα σ’ αυτή. Στο Σώμα της Εκκλησίας, η γυναίκα έχει απόλυτη ισοτιμία με τον άνδρα, αφού και οι δύο είναι εικόνες του Θεού. Έτσι, λοιπόν, μετέχει στα ιερά μυστήρια και σε όλες τις αγιαστικές πράξεις με τους ίδιους όρους με τον άνδρα, απολαμβάνοντας τις ίδιες ευλογίες και τα ίδια χαρίσματα.