Εν μέ­σω των κρί­σι­μων δι­α­πραγ­μα­τεύ­σε­ων με τους ε­ταί­ρους μας, που κιν­δυ­νεύ­ουν να ο­δη­γη­θούν σε α­δι­έ­ξο­δο και ρή­ξη. Εν μέ­σω ποικίλων τρα­γι­κών κα­τα­στά­σε­ων στις ο­ποί­ες έ­χουν πε­ρι­έλ­θει πλή­θος Ελ­λή­νων λόγω της οι­κο­νο­μι­κής κρί­σε­ως, ο α­ξι­ό­τι­μος Υ­πουρ­γός της Δι­και­ο­σύ­νης έσπευ­σε να δη­μο­σι­ο­ποι­ή­σει σχέ­διο νό­μου για την ε­πέ­κτα­ση του Συμφώνου Συμ­βί­ω­σης και για τα «ο­μό­φυ­λα ζευ­γά­ρια», δη­λα­δή να θεσμοθε­τη­θεί ο πε­ρι­λά­λη­τος «γά­μος» των ο­μο­φυ­λο­φί­λων. Αν η ως ά­νω ενέρ­γεια αυ­τή την ώ­ρα δεν εί­ναι σκό­πι­μη (να πε­ρά­σει, δη­λα­δή, το νομοσχέ­διο χω­ρίς θό­ρυ­βο και αν­τι­δρά­σεις, α­φού η προ­σο­χή ό­λων μας είναι στρα­μμέ­νη στα ζη­τή­μα­τα της οι­κο­νο­μί­ας και τις δι­ε­ξα­γό­με­νες διαπραγ­μα­τεύ­σεις), τό­τε ι­σχύ­ει γι’ αυ­τήν ο λό­γος του θυ­μό­σο­φου λα­ού μας: «Ε­δώ κα­ρά­βια χά­νον­ται, βαρ­κού­λες αρ­με­νί­ζουν»!

Ως ε­λά­χι­στος ε­πί­σκο­πος της Εκ­κλη­σί­ας αι­σθά­νο­μαι το ι­ε­ρό χρέος να ε­πα­να­λά­βω ό­σα υ­πο­γράμ­μι­σα σε ποι­μαν­τι­κή εγ­κύ­κλιό μου που διανεμή­θη­κε στο πλή­ρω­μα της Ι­ε­ράς Μη­τρο­πό­λε­ώς μας την Πρω­το­χρο­νιά του 2014.

1. Οι Χρι­στια­νοί —α­κό­μη κι ε­κεί­νοι που δι­α­τη­ρούν χα­λα­ρή σχέ­ση με την Εκ­κλη­σί­α— γνω­ρί­ζου­με ό­τι ο Θε­ός δη­μι­ούρ­γη­σε δύ­ο φύ­λα, τον άνδρα και τη γυ­ναί­κα. Τρί­το φύ­λο δεν υ­πάρ­χει. Κα­τά τη φυ­σι­κή τά­ξη που εγ­κα­θί­δρυ­σε ο Θε­ός, ο άν­δρας έλ­κε­ται α­πό τη γυ­ναί­κα και η γυ­ναί­κα α­πό τον άν­δρα. Η έλ­ξη αυ­τή α­νοί­γει τον δρό­μο του γά­μου που στη χρι­στι­α­νι­κή Εκ­κλη­σί­α θε­ω­ρεί­ται «μυ­στή­ριον μέ­γα», μυ­στή­ριο α­γά­πης, πη­γή και λί­κνο της αν­θρώ­πι­νης ζω­ής και ο­δός που ο­δη­γεί στη χρι­στι­α­νι­κή τε­λει­ό­τη­τα συ­ζύ­γους και παι­διά. Η Εκ­κλη­σί­α ευ­λο­γεί αυ­τή την έγ­γα­μη σχέ­ση και θεωρεί την οι­κο­γέ­νεια, που ο χρι­στι­α­νι­κός γά­μος εγ­και­νιά­ζει, μι­κρή «κατ’ οί­κον» εκ­κλη­σί­α.
2. Ε­κτός α­πό τον ευ­λο­γη­μέ­νο χρι­στι­α­νι­κό γά­μο η Εκ­κλη­σί­α δεν απο­δέ­χε­ται κα­νε­νός εί­δους άλ­λο γά­μο για τα μέ­λη της, τους χρι­στια­νούς. Ει­δι­κό­τε­ρα για το φαι­νό­με­νο της ο­μο­φυ­λο­φι­λί­ας η «θέ­ση» της α­πό την ίδρυ­σή της μέ­χρι σή­με­ρα εί­ναι κά­τι πε­ρισ­σό­τε­ρο α­πό ξε­κά­θα­ρη: Η ο­μο­φυ­λο­φι­λί­α δεν εί­ναι θε­μι­τή σε­ξου­α­λι­κή ε­πι­λο­γή, αλ­λά πα­ρέκ­κλι­ση και διαστρο­φή της φύ­σε­ως. Εί­ναι κα­τά τον λό­γο του α­πο­στό­λου Παύ­λου βα­ρύ, θα­νά­σι­μο σαρ­κι­κό α­μάρ­τη­μα το ο­ποί­ο, αν ο άν­θρω­πος που το δι­α­πράτ­τει δεν με­τα­νο­ή­σει, τον α­πο­κλεί­ει α­πό τη βα­σι­λεί­α του Θε­ού (Α’ Κορ. 6, 9-10).
3. Η Εκ­κλη­σί­α εί­ναι μη­τέ­ρα. Μα­κρο­θυ­μεί, α­νέ­χε­ται και προσεύχεται για την ε­πι­στρο­φή στους κόλ­πους της και στην ευ­λο­γη­μέ­νη κα­τά Χριστόν ζωή κά­θε παι­διού της που α­πο­μα­κρύν­θη­κε απ’ αυ­τήν. Σε κα­μιά πε­ρί­πτω­ση ό­μως δεν α­πο­δέ­χε­ται και δεν συμ­βι­βά­ζε­ται με την αμαρ­τί­α. Σε κα­μιά πε­ρί­πτω­ση δεν συ­ναι­νεί η ε­κτρο­πή α­πό τους νό­μους της φύ­σε­ως που ό­ρι­σε ο Θε­ός, να γί­νει «ε­λεύ­θε­ρη ε­πι­λο­γή» και «δικαίωμα» του αν­θρώ­που. Σε κα­μιά πε­ρί­πτω­ση δεν συμ­φω­νεί να τί­θε­ται σε ι­σό­τι­μη λί­γο-πο­λύ θέ­ση ο χρι­στι­α­νι­κός γά­μος αν­δρός και γυ­ναι­κός και η «ε­λεύ­θε­ρη συμ­βί­ω­ση» εί­τε ε­τε­ρο­φύ­λων εί­τε ο­μο­φυ­λο­φί­λων· η ευλογημένη χρι­στι­α­νι­κή οι­κο­γέ­νεια και κά­θε λο­γής «ε­ναλ­λα­κτι­κές μορφές» οι­κο­γέ­νειας, ει­σα­γό­με­να υ­πο­προ­ϊ­όν­τα α­πο­χρι­στι­α­νι­σμέ­νων κοινω­νι­ών.
4. Με σε­βα­σμό αλ­λά και με παρ­ρη­σί­α α­πευ­θύ­νο­μαι προς την Κυβέρ­νη­ση, τα κόμ­μα­τα και τους βου­λευ­τές μας. Το θέ­μα, κύ­ριοι, δεν είναι πα­ρω­νυ­χί­δα. Προ­ω­θών­τας και ψη­φί­ζον­τας, ό­σοι τε­λι­κά θα το πράξετε, μια τέ­τοι­α ρύθ­μι­ση α­να­λαμ­βά­νε­τε τε­ρά­στια ευ­θύ­νη. Προ­τού απο­φα­σί­σε­τε τι θα πράξε­τε σκε­φθεί­τε κα­λά το μέλ­λον της πα­τρί­δας μας. Κοι­τάξ­τε κα­τά­μα­τα τους γο­νείς σας που σας έ­φε­ραν στον κό­σμο και τα παι­διά σας που α­να­τρέ­φε­τε. Ως χρι­στια­νοί, ό­σοι εί­στε, δεν μπο­ρεί­τε να αγνο­εί­τε τη χρι­στι­α­νι­κή δι­δα­σκα­λί­α, το ή­θος της Εκ­κλη­σί­ας, την πνευματι­κή πα­ρά­δο­ση αυ­τού του τό­που. Δεν μπο­ρεί­τε να νο­μο­θε­τεί­τε ερή­μην της χρι­στι­α­νι­κής συ­νει­δή­σε­ώς σας!
5. Η σχέ­ση σας με τον Θε­ό και την Εκ­κλη­σί­α δεν μπο­ρεί να περιορί­ζε­ται μό­νο στην ε­πι­δει­κτι­κή πα­ρου­σί­α σας στις δο­ξο­λο­γί­ες και τις λι­τα­νεί­ες. Ε­πι­βάλ­λε­ται για λό­γους συ­νέ­πειας και α­πό σε­βα­σμό προς τον χρι­στι­α­νι­κό λα­ό που σας τι­μά με την ψή­φο του, η σχέ­ση αυ­τή να εκφράζεται και στη Βου­λή· την ώ­ρα της ψη­φο­φο­ρί­ας ε­πί κρι­σί­μων ζητημάτων που συν­δέ­ον­ται στε­νά με τη χρι­στι­α­νι­κή πί­στη και την ευαγγε­λι­κή η­θι­κή.

Εί­θε να πρυ­τα­νεύ­σουν η ε­πί­γνω­ση και το αί­σθη­μα ευ­θύ­νης!

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΝΕ­ΑΣ ΣΜΥΡ­ΝΗΣ ΣΥ­ΜΕ­ΩΝ