-Γιατί δεν έρχεσαι πλέον στην Εκκλησία;

-Ε, μ’ αυτά που κάνω δεν μπορώ να έρθω, ντρέπομαι. Με κοροϊδεύουν και οι φίλοι μου. Μου λένε: «Εσύ είσαι που πας και στην Εκκλησία»;

-Μα ακριβώς γι’αυτό θα έπρεπε να έρχεσαι στην Εκκλησία. Όχι γιατί είσαι τέλειος και αναμάρτητος, αλλά διότι αμαρτάνεις και ζητάς έλεος. Είναι σαν να λέμε ότι μου πονάει το στομάχι, έχω πυρετό αλλά στο νοσοκομείο δεν πηγαίνω. Μα, ακριβώς επειδή είσαι ασθενής θα πας στο νοσοκομείο, ένας λόγος παραπάνω! Έτσι και στην πνευματική ζωή. Δεν πηγαίνω στην Εκκλησία επειδή ζω ηθικά, αλλά πηγαίνω στην Εκκλησία ακριβώς επειδή είμαι ανήθικος και αμαρτωλός και χρειάζομαι θεραπεία.

Διαβάζοντας τα συναξάρια των αγίων θα δούμε ανθρώπους όχι που ζήσανε ως αψεγάδιαστοι, αλάνθαστοι, τέλειοι, αλλά θα δούμε ανθρώπους που είχαν μετάνοια γιατί αδίκησαν, πόρνευσαν, έκλεψαν, ψευδομαρτύρησαν, απάτησαν, ακόμα και σκότωσαν.

Οι άγιοι δεν είναι όντα που ήρθαν ουρανοκατέβατοι, αλλά άνθρωποι από στάχτη και αίμα που άγγιξαν τα κράσπεδα του ουρανού λόγω της ταπείνωσης που είχανε. Έμειναν μέσα στην Εκκλησία ακόμα και τότε που αμάρτησαν βαριά. Δεν εγκατέλειψαν τη μετάνοια ακόμα και τότε που η λογική τους έδειχνε τον δρόμο προς την απώλεια. Δεν σταύρωσαν τον Χριστό ακόμα και τότε που Τον πρόδιδαν καθημερινά.

Γι’ αυτό μη μου λες ότι δεν έρχεσαι στην Εκκλησία ή δεν αγωνίζεσαι επειδή έχεις πέσει σε κάποιες αμαρτίες. Γιατί είναι σαν να λες ότι δεν θέλεις να πας στο νοσοκομείο επειδή είσαι άρρωστος! Ακριβώς γι’ αυτό πρέπει να πας! Εκτός και αν δεν θέλεις γιατί αγαπάς την αμαρτία σου, σου αρέσει να πονάς…

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος