Ένας πωλητής κουλουριών στεκόταν κάθε πρωί στην γωνία ενός δρόμου, περιμένοντας τους περαστικούς να αγοράσουν κουλούρια. Ένας κύριος περνούσε από μπροστά του κάθε πρωί, του έριχνε ένα ευρώ χωρίς να πάρει κουλούρι, και συνέχιζε να τρέχει. Το έκανε αυτό επί αρκετούς μήνες.

Μια μέρα, ενώ έβαλε το ευρώ του στο καλάθι του πωλητή, εκείνος τον σταμάτησε. Ο περαστικός του είπε: «Σίγουρα θα θέλεις να μάθεις γιατί σου δίνω το ευρώ και δεν παίρνω ποτέ από τα κουλούρια σου». «Όχι!, -του απαντά ο πωλητής- Θέλω απλώς να σου πω ότι τα κουλούρια κάνουν τώρα ένα ευρώ και είκοσι λεπτά!».

Πολύ συχνά, και εμείς οι Χριστιανοί έτσι φερόμαστε στον Θεό. Όχι μόνο είμαστε αγνώμονες για ό,τι μας δίνει καθημερινά, αλλά απαιτούμε και άλλα, και άλλα. Νομίζουμε πως ο Θεός είναι υποχρεωμένος να μας δίνει καλή υγεία, άνετη ζωή, υλικές ευλογίες. Βέβαια, τίποτε δεν μας οφείλει ο Θεός, και αυτά που μας δίνει είναι όλα δώρα. Και είναι τόσο πολλά τα δώρα Του! Η κάθε μέρα, καλή ή άσχημη, είναι ένα καινούργιο δώρο του Θεού σε εμάς. Ας μάθουμε να είμαστε ευγνώμονες, ας μετρούμε τις ευλογίες Του και ας Τον ευχαριστούμε για όλα.