Ο άγιος Παΐσιος έλεγε συχνά ότι «δεν θα βγάλουμε ρίζες εδώ» και πως ξεχνούμε ότι θα φύγουμε από τούτη τη ζωή.

Όλοι οι άνθρωποι έχουν υποχρέωση να συλλάβουν το βαθύτερο νόημα της ζωής, το οποίο προσδιόριζε ως «προετοιμασία για την Πατρίδα μας τον Ουρανό, τον Παράδεισο». Το «παν» είναι να συλλάβει ο άνθρωπος το νόημα αυτό. Ο Θεός είναι καλός και θέλει τη σωτηρία όλων των ανθρώπων. Γι’ αυτό και σταυρώθηκε ο Χριστός.

Η πύλη του Παραδείσου δεν είναι στενή. Αν ο άνθρωπος έχει -μικρή έστω- διάθεση να μη λυπήσει τον Θεό, ο φύσει αγαθός Θεός θα οικονομήσει ώστε να τον πάρει στην καλύτερη ώρα του, σε ώρα μετάνοιας, και θα τον «σπρώξει σκανδαλωδώς» στον Παράδεισο. Από φιλότιμο και μόνο πρέπει να σωθούμε.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος για τον Θεό από το να δει τον άνθρωπο στην Κόλαση. Όταν ο άνθρωπος πιστέψει στον Θεό και στη μέλλουσα ζωή, τότε καταλαβαίνει ότι η επίγεια ζωή είναι μάταιη και ότι απλώς ετοιμάζει το «διαβατήριό» του για την άλλη ζωή. Αυτή η ζωή δεν είναι για να περάσουμε καλά. Χρησιμεύει για να δίνουμε εξετάσεις προκειμένου να περάσουμε στην άλλη ζωή. Σε τούτη τη ζωή δοκιμάζεται ο καθένας στο κατά πόσο ανταποκρίνεται σε όσα ζητά ο Θεός. Σε περίπτωση που οι άνθρωποι το θυμούνταν αυτό, τότε οι μικροπρέπειες και οι γκρίνιες θα εξέλιπαν