Η μεγάλη εορτή της Μεταμορφώσεως του Κυρίου μας δίνει την αφορμή να θυμηθούμε τα λόγια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού: «Δεν πιστεύεις ότι εγώ είμαι αχώριστα ενωμένος με τον Πατέρα, ότι είμαι και μένω μέσα στον Πατέρα και ότι ο Πατήρ είναι και μένει σε εμένα; Ακριβώς διότι είμαι ενωμένος με τον Πατέρα, τα λόγια τα οποία εγώ σας διδάσκω, δεν τα λέγω από τον εαυτό μου, αλλά ο Πατήρ, ο οποίος μένει μέσα σε εμένα, ενεργεί δι’ εμού όλα αυτά τα θαυμαστά έργα που βλέπετε και ακούτε. Να το παραδεχθείτε, λοιπόν, χωρίς καμία επιφύλαξη, και να το κάνετε σταθερό φρόνημα, ότι εγώ μένω στον Πατέρα και ο Πατήρ μένει σε εμένα. Εάν δε τυχόν και κάποια αμφιβολία σας έρθει γι’ αυτά που εγώ λέω, πιστέψτε τουλάχιστον από τα πολυάριθμα μεγάλα και θαυμαστά έργα μου» (Ιω. 14, 10-11).
Μεγάλα και αμέτρητα ήταν τα θαύματα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Με ένα μόνο λόγο του ανέστησε την κόρη του Ιαείρου του αρχισυναγώγου, τον γιο της χήρας της Ναΐν, ακόμα και τον Λάζαρο, ο οποίος ήταν στον τάφο τέσσερεις ολόκληρες ημέρες. Με ένα λόγο του μόνο επιτίμησε τους ανέμους και τα κύματα της λίμνης Γεννησαρέτ και έγινε απόλυτη γαλήνη. Με πέντε ψωμιά και δύο ψάρια χόρτασε πέντε χιλιάδες ανθρώπους, χωρίς γυναίκες και παιδιά, και με τέσσερα ψωμιά τέσσερεις χιλιάδες. Ας θυμηθούμε πως κάθε μέρα θεράπευε τους ασθενείς, γιατρεύοντας κάθε είδους ασθένεια, έδιωχνε τα πονηρά πνεύματα από τους δαιμονιζομένους. Πως ξαναέδινε την όραση στους τυφλούς και την ακοή στους κουφούς με ένα μόνο άγγιγμά του. Δεν φτάνουν αυτά;
Όλα αυτά όμως δεν ήταν αρκετά για τους ανθρώπους οι οποίοι τον ζήλευαν, για τους ανθρώπους για τους οποίους ο μέγας προφήτης Ησαΐας είπε: «Γι’ αυτό και τους μιλώ με παραβολές, διότι αυτοί, ενώ βλέπουν τα θαύματά μου, δεν βλέπουν, και ενώ ακούν τη διδασκαλία μου, δεν την ακούν για να ωφεληθούν ούτε την εννοούν μήπως τυχόν και μετανοήσουν κάποτε. Και εκπληρώνεται έτσι σε αυτούς η προφητεία του Ησαΐου, η οποία λέγει: ‘’Θα ακούσετε με τα αυτιά σας και όμως δεν θα εννοήσετε και θα δείτε πολύ καλά με τα μάτια του σώματος, αλλά δεν θα δείτε με τα μάτια της ψυχής. Διότι έγινε χονδρή και πορώθηκε η καρδία και ο νους του λαού αυτού και βαριάκουσαν με τα αυτιά τους και έκλεισαν τα μάτια τους, δια να μη δουν καμιά φορά τα μεγαλεία του Θεού και να μην ακούσουν με τα αυτιά της ψυχής τους και να μην εννοήσουν με την καρδιά τους το κήρυγμα της μετανοίας και επιστρέψουν μετανοημένοι και λάβουν έτσι τη θεραπεία’’» (Ματ. 13, 13-15).
Σε όλα αυτά, τα οποία όμως δεν ήταν αρκετά για τους βαρήκοους ανθρώπους και με τα συσκοτισμένα μάτια, πρόσθεσε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός το μέγα θαύμα της Μεταμορφώσεώς Του στο όρος Θαβώρ. Σ’ αυτόν, που έλαμψε με ένα εκθαμβωτικό θείο φως, εμφανίστηκαν οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, ο Μωυσής και ο Ηλίας και προσκύνησαν τον δημιουργό του νόμου. Με φόβο και τρόμο έβλεπαν το θαυμαστό αυτό θέαμα οι εκλεκτοί απόστολοι Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης. Και μετά από τη νεφέλη, που τους σκέπασε, ακούστηκε η φωνή του Θεού: «Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε» (Ματ. 17, 5).
Οι άγιοι απόστολοι κήρυξαν σε όλο τον κόσμο, ότι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είναι «ἀληθῶς, τοῦ Πατρὸς τὸἀπαύγασμα». Ο κόσμος ολόκληρος, όταν το άκουσε, θα έπρεπε να γονατίσει μπροστά στον Κύριο Ιησού Χριστό και να προσκυνήσει τον αληθινό Υιό του Θεού. Θα έπρεπε η εμφάνιση στο Θαβώρ των δύο πιο μεγάλων προφητών της Παλαιάς Διαθήκης και η προσκύνηση του Κυρίου Ιησού Χριστού κατά τη Μεταμόρφωσή του, να κλείσει για πάντα τα βδελυρά χείλη των γραμματέων και των φαρισαίων, οι οποίοι μισούσαν τον Κύριο Ιησού και τον θεωρούσαν παραβάτη του νόμου του Μωυσή. Αλλά και μέχρι σήμερα δεν πιστεύουν οι Εβραίοι ότι Αυτός είναι ο Μεσσίας.
Όχι μόνο οι Εβραίοι δεν τον πιστεύουν, αλλά και για πολλούς χριστιανούς όλο και περισσότερο θαμπώνει το θείο φως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ακόμα μικρότερο γίνεται το μικρό ποίμνιο του Χριστού για το οποίο το θείο φως του Χριστού λάμπει με την ίδια δύναμη με την οποίαν έλαμψε στους αποστόλους Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη τότε στο όρος Θαβώρ. Όμως να μην απελπιζόμαστε, επειδή ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είπε: «Μη φοβάστε, που είσαστε μικρό ποίμνιο, εν συγκρίσει προς το πολύ πλήθος των απίστων, διότι ο Πατήρ σας ευδόκησε να δώσει σε εσάς τη βασιλεία των ουρανών» (Λουκ. 12, 32). Η απιστία μεταξύ των λαών έλαβε ανησυχητικές διαστάσεις και το φως του Χριστού επισκιάστηκε από το σκοτεινό νέφος της αθεΐας. Σήμερα πιο συχνά από ποτέ ενθυμούμαστε τον φοβερό λόγο του Χριστού: «Όταν ο υιός του ανθρώπου έρθει για να αποδώσει δικαιοσύνη, άραγε θα βρει στους ανθρώπους ζωντανή πίστη;» (Λουκ. 18, 8).
Να μην απελπιζόμαστε όμως, επειδή Εκείνος, λέγοντας για τα σημεία της Δευτέρας Παρουσίας του, είπε: «Όταν θα αρχίσουν αυτά να γίνονται, εσείς οι πιστοί οπαδοί μου, σηκωθείτε πάνω γεμάτοι ελπίδα και σηκώστε τα κεφάλια σας προς τον ουρανό όχι με φόβο, αλλά με χαρά και ελπίδα, διότι πλησιάζει πλέον η απαλλαγή από τα δεινά της παρούσης ζωής και η ένδοξος σωτηρία σας στη βασιλεία των ουρανών» (Λουκ. 21, 28).
Να είναι, λοιπόν, η ζωή σας τέτοια ώστε τη φοβερή ημέρα της Κρίσεως να μπορέσουμε να σηκώσουμε το κεφάλι μας και όχι να το σκύψουμε βαθιά απελπισμένοι. Αμήν!
