Πόσο δυσανασχετούμε και πόσο πολύ αντιδρούμε όταν καλούμαστε να κάνουμε κάτι που αντιβαίνει στο θέλημά μας! Κάθε φορά που υπάρχει λόγος ή ανάγκη να κάνουμε κάτι, να βρεθούμε κάπου ή να προσαρμοστούμε σε μια συνθήκη που δεν μας ικανοποιεί, αρρωσταίνουμε και βιώνουμε τρομερή ψυχική αναστάτωση που μπορεί να φτάσει και στα όρια της ασφυξίας. Και αυτό που θέλουμε πιο πολύ εκείνη την ώρα είναι να το βάλουμε στα πόδια, να φύγουμε όσο γίνεται πιο μακριά. Και δεν μιλάω φυσικά για νοσηρές και άρρωστες καταστάσεις όπου διακυβεύεται η ψυχική και σωματική μας ακεραιότητα. Από εκεί, εννοείται, πως πρέπει να φεύγουμε τρέχοντας! Μιλάω για όλες εκείνες τις φορές που η εκκοπή του δικού μας θελήματος θα κάνει έναν άλλο άνθρωπο χαρούμενο και ευτυχισμένο.
Τι ωραίο πράγμα να δημιουργείς στον άλλο όμορφα συναισθήματα! Η οπισθοχώρηση αντί του εγωισμού, προκαλεί στον άλλο την αίσθηση ότι τον εκτιμάμε, ότι τον υπολογίζουμε, ότι τον αγαπάμε. Και η εκκοπή του θελήματός μας είναι αυτή την ώρα ένα καίριο πλήγμα στην υπερηφάνειά μας, είναι μια νίκη της ταπείνωσης, ο θρίαμβος της αγάπης και η δόξα του Χριστού απέναντι στον διάβολο που είναι ο άρχοντας της υπερηφάνειας.
Πώς όμως θα μπορούμε να κόβουμε το θέλημά μας προκειμένου να ικανοποιούμε το θέλημα του άλλου; Πώς θα μπορέσουμε να λειτουργήσουμε κόντρα στις δικές μας επιθυμίες και διαθέσεις; Μόνο ένας τρόπος υπάρχει· να μπολιάσουμε την ψυχή μας με Αυτόν που αποτελεί την προσωποποίηση της εκκοπής του ιδίου θελήματος, δηλαδή τον Χριστό!
Όταν ο Χριστός προσευχήθηκε στη Γεθσημανή λίγο πριν τη σύλληψή Του, απευθυνόμενος στον Πατέρα Του ζήτησε να μην πιει το ποτήριο αυτό. Όμως στη συνέχεια Του είπε να μη γίνει όπως θέλει Αυτός αλλά ο Πατέρας Του. (Ματ. 26, 39) Και το ποτήριο του Χριστού ήταν τα βασανιστήρια και η σταύρωση!
Αυτή την υπέρβαση καμία άλλη δεν μπορεί να την ξεπεράσει. Αυτή αν έχουμε πάντα στο μυαλό μας και με την επίκληση της βοήθειάς Του, καμία εκκοπή θελήματος δεν θα μας φαίνεται αδύνατη! Και να μην ξεχνάμε ότι ο Θεός ανταμείβει όσους ενεργούν με θυσιαστική αγάπη. Πλούσια η χάρη Του δίνεται σε όσους αγωνίζονται να κάμψουν το δικό τους θέλημα στο όνομα της Αγάπης Του. Ο Κύριος θα τους ανεβάσει από τον δικό τους σταυρό στον Ουρανό μαζί Του! Και φυσικά να προσευχόμαστε κατά το πρότυπο της ταπείνωσης και της εκκοπής του ιδίου θελήματος της Παναγίας, που όταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ της παρουσιάστηκε και της είπε ότι θα γεννήσει Υιό που θα κληθεί Υιός υψίστου, Εκείνη του απάντησε: «Είμαι δούλη Κυρίου, ας γίνει σε μένα σύμφωνα με αυτά που είπες» ( Λουκ. 1, 32-38).
Με τη χάρη του Χριστού και της Παναγίας μας, η εκκοπή του θελήματός μας θα γίνει πλέον η αγαπημένη μας συνήθεια και το να θέλουμε να κάνουμε το δικό μας θα μας ξενίζει και θα μας δυσαρεστεί!
