Μην προσπαθείς, Άνθρωπε, το σκοτάδι, με σκοτάδι να το πολεμήσεις…
Κανένας, ποτέ και πουθενά δεν κατάφερε με τον τρόπο αυτό, την άκρη να τη βρει.
Στις συμπεριφορές τις άσχημες, στα λόγια που πληγώνουν, σε εγωισμούς και σε θυμούς, με τον ίδιο τρόπο δεν αξίζει να απαντάς.
Όχι γιατί είσαι υπεράνω.
Κανένας άνθρωπος, δεν είναι υπεράνω κανενός.
Ούτε γιατί, τάχα, μόρφωση και τρόπους εσύ πρέπει να δείξεις ότι έχεις.
Απλή, υπερβατική λογική, θέλει.
Ένα δωμάτιο ήδη σκοτεινό, σκέψου, ποτέ δεν προσπαθείς, περισσότερο να το κουκουλώσεις.
Αυθόρμητα για φωτιά ή φως θα ψάξεις, και το σκοτάδι χωρίς πολλά – πολλά θα εξαφανιστεί.
Έτσι και οι συμπεριφορές, οι των ανθρώπων, οι σκοτεινές.
Αν με σκοτεινές και συ, συμπεριφορές και λόγια απαντήσεις, και οι δύο μέσα στο μαύρο, θα μείνετε να παιδεύεστε.
Κάνε τη συμπεριφορά, τα λόγια και τις πράξεις σου, φως, Άνθρωπε…
Και με τον τρόπο τον αυτόν, θα μπορέσεις και τον αδελφό σου να φωτίσεις.
Απάντησε με φως στο σκοτάδι, Άνθρωπε…
Και το σκοτάδι, των όσων άσχημων, θα εξαφανιστεί.
Και θα γλυκάνει και ο άνθρωπος, Άνθρωπε. Και θα μαλακώσει.
Και στο δικό σου φως θα ζητήσει να μετέχει.
-Και αν δεν το κάνει;
-Δεν πειράζει…
Θα πάψει, αν με φως εσύ απαντήσεις, να σε πληγώνει… Θα φύγει μακριά…
Όπως το σκοτάδι… Που, σε ενός σπίρτου, το πιο απλό το άναμμα, παύει να υπάρχει…
Ελευθεριάδης Ελ. (Ψυχολόγος M.Sc.), Πριν νυχτώσει, σσ. 25-26, εκδ. Ἐν πλῷ, Αθήνα 20184.
