Ο μακαριστός ηγούμενος του οσίου Δαβίδ, άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης (†1991), ζούσε θαυμαστές εμπειρίες σε όλες τις ιερές ακολουθίες, μα ιδιαίτερα την ώρα της θείας Λειτουργίας. Όταν λειτουργούσε, έλαμπε από καθαρότητα και μεγαλοπρέπεια. Συχνά, στη Μεγάλη Είσοδο ή στην αγία Πρόθεση, τον έβλεπαν να μην πατάει στο έδαφος, αλλά να στέκεται και να βαδίζει στον αέρα. Πολλές φορές αντίκριζε πάνω στην Αγία Τράπεζα αγγέλους και αρχαγγέλους να κρατούν το Σώμα του Κυρίου.

«Οι άνθρωποι», έλεγε, «είναι τυφλοί και δεν βλέπουν τι γίνεται μέσα στον Ναό, στη διάρκεια της θείας Λειτουργίας. Κάποτε λειτουργούσα, αλλά δυσκολευόμουν να ξεκινήσω για τη Μεγάλη Είσοδο, από τα θαυμαστά που έβλεπαν τα μάτια μου. Ο ψάλτης έλεγε και ξανάλεγε: ‘’Ὡς τὸν βασιλέα τῶν ὅλων ὑποδεξόμενοι’’. Ξαφνικά, νιώθω να με σπρώχνει κάποιος από τον ώμο και να με οδηγεί στην αγία Πρόθεση. Νόμιζα πως ήταν ο ψάλτης. Απόρησα, πώς τόλμησε ο ευλογημένος να κάνει τέτοια ασέβεια, να μπει από την Ωραία Πύλη και να με σπρώξει. Γυρίζω, και τι να δω! Μια τεράστια φτερούγα, που είχε περάσει ο αρχάγγελος στον ώμο μου, με οδηγούσε να προχωρήσω για τη Μεγάλη Είσοδο.

Τι γίνεται στο ιερό την ώρα της λειτουργίας! Στο χερουβικό άγγελοι ανεβοκατεβαίνουν, και συχνά αισθάνομαι τις φτερούγες τους να χτυπούν πάνω στους ώμους μου. Μερικές φορές δεν μπορώ να αντέξω και κάθομαι στην καρέκλα. Οι άλλοι ιερείς νομίζουν πως κάτι έπαθα, δεν νιώθουν όμως αυτά που βλέπω και ακούω. Τι φτερούγισμα, παιδί μου, οι άγγελοι! Και μόλις ο ιερέας πει το «Δι’ εὐχῶν», φεύγουν οι ουράνιες δυνάμεις. Τότε μέσα στον Ναό απλώνεται απόλυτη ησυχία!

Απόψε παιδί μου, -αποκάλυψε κάποτε σε ένα μοναχό- συλλειτουργούσα με αγίους και αγγέλους σε θυσιαστήρια που δεν περιγράφονται. Σαν πεθάνω, να πεις πως κάποιος γέροντας συλλειτουργούσε κάθε νύχτα και ζούσε με την Αγία Τριάδα».