Ο αββάς Ποιμήν ρώτησε κάποτε τον Ιωσήφ της Πανεφώ:

– Γέροντα, τί να κάνω όταν μου έρχονται αμαρτωλοί λογισμοί; Να τους διώχνω αμέσως ή να τους δέχομαι στον νου μου και τότε να τους πολεμώ με αντίθετους λογισμούς;

Ο αββάς Ιωσήφ σκέφθηκε και του είπε:

– Άφηνέ τους να μπαίνουν στον νου σου και τότε να τους πολεμάς.

Ο αββάς Ποιμήν επέστρεψε στην Νιτρία και εφάρμοζε την συμβουλή του αββά Ιωσήφ.

Κάποτε όμως ήρθε ένας μοναχός από την Θηβαΐδα και είπε:

– Συνάντησα τον αββά Ιωσήφ της Πανεφώ και τον ρώτησα, τι να κάνω όταν μου έρχονται πονηρές σκέψεις; Να τις διώχνω αμέσως ή να τις δέχομαι και μετά να τις πολεμώ. Και εκείνος μου αποκρίθηκε, να τις διώχνω αμέσως, πριν προλάβουν να εγκατασταθούν μου.

Άκουσε αυτό ο αββάς Ποιμήν και ταράχθηκε. Πήγε αμέσως στον αββά Ιωσήφ και του είπε:

– Γέροντα, ήρθα προ καιρού και σε ρώτησα για τους λογισμούς. Και εσύ, άλλη συμβουλή έδωσες σε μένα και άλλη σε άλλον αδελφό που σε ρώτησε για το ίδιο ζήτημα.

Ο αββάς Ιωσήφ του είπε τότε:

– Γνωρίζεις πόσο σε αγαπώ;

– Βεβαίως το γνωρίζω.

– Δεν μου είπες να σου δώσω την συμβουλή που θα έδινα στον εαυτό μου;

– Ναι, έτσι είπα.

– Επομένως, σου έδωσα τη συμβουλή που θεώρησα για τον εαυτό μου σωστή. Πράγματι, εάν δεχθείς τους ακαθάρτους λογισμούς και τους πολεμήσεις μέσα σου, εσύ θα αναδειχθείς ισχυρότερος. Υπάρχουν όμως άλλοι που δεν τους συμφέρει καθόλου να τους πλησιάσουν οι πονηρές σκέψεις. Αυτοί πρέπει αμέσως να τις αποκόπτουν και να τις απομακρύνουν πριν καν ολοκληρωθούν.

Ο άββας Ποιμήν, μετά την διευκρίνιση αυτή, έφυγε αναπαυμένος.