Να αγαπάς κάθε άνθρωπο, αδιάφορο σε τι αμαρτήματα έχει πέσει. Να μη λαμβάνεις υπόψη σου τα αμαρτήματα, αλλά να θυμάσαι ότι κάθε άνθρωπος είναι εικόνα του Θεού.

Τα ελαττώματα των άλλων μας θλίβουν. Είναι κακόψυχοι, περήφανοι, φθονεροί, φιλάργυροι, επιρρεπείς στις σαρκικές ηδονές. Αλλά μήπως και εσύ είσαι απαλλαγμένος από την αμαρτία; Ίσως να είσαι πιο ένοχος από άλλους. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε αμαρτωλοί. «Πάντες γὰρ ἥμαρτον καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ» (Ρωμ. 3, 23). Όλοι είμαστε ένοχοι ενώπιον του Θεού και έχουμε ανάγκη του ελέους Του.

Πρέπει λοιπόν να συγχωρούμε ο ένας τον άλλο, για να συγχωρήσει και ο Θεός τον καθένα μας: «Καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν» (Ματθ. 6, 12).

Μην προσέχεις λοιπόν τα πταίσματα του πλησίον σου. Μονάχα ο Θεός είναι αναμάρτητος. Και αγάπα τον πλησίον σου, εσύ ο επίσης ένοχος, όπως και ο αναμάρτητος Θεός τον αγαπά.

Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης, Η εν Χριστώ ζωή μου, σσ. 39-40, εκδ. Παπαδημητρίου