Αποκάλυψε ο Θεός στον όσιο Δανιήλ τον στυλίτη, την αναχώρησή του από τις θλίψεις της γης στην ουράνια μακαριότητα.

Έγραφε ο όσιος την τελευταία του διάταξη που έλεγε τα εξής: «Εγώ παιδιά μου, πηγαίνω προς τον κοινό μας Πατέρα. Δεν σας αφήνω ορφανούς, αλλά αποθέτω τη μέριμνά σας στην πρόνοια του Θεού. Αυτός δημιούργησε τα πάντα από το μηδέν με μόνο τον λόγο Του και σαρκώθηκε για τη σωτηρία μας. Αυτός λοιπόν, ως φιλάνθρωπος, θα σας φυλάει από τον πονηρό. Αυτός θα σας προστατεύει και θα διατηρεί την ομόνοια μεταξύ σας. Να έχετε ταπεινοφροσύνη, υπακοή και φιλοξενία. Μην αμελείτε τη νηστεία, την αγρυπνία, την ακτημοσύνη και πάνω από όλα την αγάπη και την ευσέβεια στον Θεό. Φυλαχτείτε από τα ζιζάνια των αιρετικών. Εάν κάνετε όλα αυτά, τότε θα γίνετε τέλειοι στην αρετή».

Όταν τέλειωσε το γράψιμο φώναξε στους μοναχούς να τη διαβάσουν. Οι μοναχοί μαζεύτηκαν γύρω από τη σκάλα του στύλου και έκλαιαν για το μεγάλο αποχωρισμό. Ο άγιος, σαν στοργικός πατέρας, τους παρηγορούσε λέγοντάς τους ότι θα τους προσέχει από τον ουρανό.

Τρεις μέρες πριν από την προς Κύριο εκδημία του οσιότατου, συνέβη το παρακάτω θαυμάσιο. Ήρθαν από τον ουρανό επισκέπτες, πάντες οι Άγιοι. Απόστολοι, Μάρτυρες και Προφήτες, Ιεράρχες, Όσιοι και Δίκαιοι, καθώς και Άγγελοι Κυρίου. Τον ασπάζονταν με φιλοφροσύνη και τον πρόσταξαν να λειτουργήσει. Υπακούοντας ο όσιος τέλεσε τη λειτουργία και κοινώνησε τα Θεία Μυστήρια.

Όταν ο οσιότατος Δανιήλ έφθασε στα έσχατα, βρίσκονταν δίπλα του οι μαθητές του, ο Πατριάρχης και πολλοί από εκείνους που είχαν ευεργετηθεί. Ένας δαιμονισμένος που ήταν κοντά, έβλεπε τους Αγίους και τους Αγγέλους που έρχονταν να συμπαρασταθούν στον θάνατο του οσίου και τους καλούσε τον καθένα ονομαστικά. Ενώ φώναζε είπε και αυτό: «Την τρίτη ώρα της ημέρας πηγαίνει ο Δανιήλ στον Κύριο και τότε εξέρχεται από μένα το ακάθαρτο πνεύμα με θεία βούληση». Πράγματι την τρίτη ώρα της ημέρας ο θείος Δανιήλ απήλθε προς τον Κύριο και ο δαιμονισμένος ελευθερώθηκε.

Τότε οι κληρικοί και οι θλιμμένοι μαθητές του, ανέβηκαν πάνω σε εξέδρα που κατασκευάστηκε γι’ αυτό και έψαλλαν τα εξόδια κρατώντας στα χέρια τους λαμπάδες. Ακολούθως κατέβασαν το άγιο λείψανο, και το τοποθέτησαν σε μολύβδινη θήκη. Έγιναν την ώρα εκείνη πολλά θαυμάσια που μαρτυρούσαν τη δόξα που απολάμβανε ο όσιος στους ουρανούς. Ενώ ήταν μέρα και ο ήλιος έλαμπε, φάνηκαν από το άγιο λείψανο τρεις σταυροί αποτελούμενοι από αστέρια. Ένα κατάλευκο περιστέρι, που πετούσε πάνω του, φανέρωνε την επισκιάζουσα στο λείψανο Χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Ενταφίασε ο Πατριάρχης το ιερό σώμα του Δανιήλ και έβαλε πάνω στον τάφο του τα ιερά λείψανα των αγίων Τριών Παίδων της Βαβυλώνας. Αυτό έγινε κατά την προσταγή του αγίου, για να προσκυνήσουν οι προσερχόμενοι τους Αγίους αυτούς αντί τον ίδιο. Έτσι απέφευγε την ανθρώπινη δόξα και μετά θάνατο ο ταπεινότατος.

Έζησε ο μακάριος Δανιήλ ογδόντα χρόνια και κοιμήθηκε το 490 μ.Χ.

Η αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 11 Δεκεμβρίου.