«Σήμερον γεννᾶται ἐκ Παρθένου, ὁ δρακὶ τὴν πᾶσαν ἔχων κτίσιν». Σήμερα γεννιέται από την Παρθένο, Εκείνος που στη χούφτα Του έχει όλη την κτίση! Πριν 2000 τόσα χρόνια ιστορικά γεννήθηκε Εκείνος που μας έπλασε. Και από τότε, εορτάζουμε και βιώνουμε το μοναδικό θαύμα της Γέννησης κάθε χρόνο στις 25 του Δεκέμβρη.
Γεννιέται φτωχός. Γεννιέται γυμνός. Γεννιέται ταξιδιώτης. Μη δε γνωρίζει τάχα τι Τον περιμένει; Αυτός, Θεός, να μένει στην αφάνεια. Αυτός, Θεός, να μένει στη φτώχεια. Αυτός, Θεός, να αντιμετωπίζει καθημερινά την αχαριστία των ανθρώπων φτάνοντας ως την ίδια τη Σταύρωση και τη Θυσία.
Μάλιστα, ο Βυζαντινός αγιογράφος της εικόνας της του Χριστού Γεννήσεως ντύνει το Θείο Βρέφος όχι με βρεφικά σπάργανα, μα με σάβανα νεκρικά. Δεν Το τοποθετεί σε λίκνο, μα σε τάφο, να φωτίζει ως Φως εκ Φωτός τα σκοτάδια της αγνωσίας, της πλάνης, της αμαρτίας.
Γιατί όλα αυτά; Γιατί γεννήθηκε ο Παντογνώστης και Παντοδύναμος Θεός; Γιατί ήρθε στη γη ως αδύναμο Βρέφος; Γιατί άφησε να Τον οδηγήσουν σαν αδύναμο άνθρωπο στον Σταυρό; Όπως πολύ όμορφα το θέτει η Βυζαντινή υμνογραφία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας στα «Εγκώμια» της Μεγάλης Εβδομάδος: «Ἐπὶ γῆς κατῆλθες, ἵνα σώσῃς Ἀδάμ· καὶ ἐν γῇ μὴ εὑρηκὼς τοῦτον Δέσποτα, μέχρις Ἅδου κατελήλυθας ζητῶν».
Ο Χριστός προσλαμβάνει την ανθρώπινη αδυναμία, τα ανθρώπινα προβλήματα, το ανθρώπινο σώμα, τα πάντα πλην της αμαρτίας. Γιατί; «Τὸν Ἀδὰμ καὶ Εὔαν, ἐλευθερῶσαι Μῆτερ …». Για να μας λυτρώσει από τα βάσανα και να μας αναδείξει νικητές! Σήμερα, 2020 χρόνια μετά, αυτές οι αλήθειες έχουν ξεχαστεί. Και αφού συνηθίσαμε να γιορτάζουμε Χριστούγεννα χωρίς Χριστό, αφού πάψαμε επί χρόνια να στολίζουμε τη φάτνη της καρδιάς μας, φέτος η φάτνη έγινε…. δυσεύρετη.
Αντίθετα, στην Αμαζονία, μια περιοχή της Βραζιλίας που δεν θεωρείται τόσο «αναπτυγμένη», στολίζουν τις φάτνες τους με τα τρέχοντα κάθε φορά προβλήματά τους. Τα αναθέτουν, συμβολικά έστω, στον Χριστό και στην Παναγία Μητέρα Του. Δίνουν με τον τρόπο αυτό ηχηρά μηνύματα και περιμένουν τη λύτρωση.
Φέτος, οι μορφές της φάτνης τους είναι μαύρες -ένα ηχηρό μήνυμα εναντίον του ρατσισμού. Κάθονται οι μορφές αυτές σε καμένα κούτσουρα -άλλο ένα ηχηρό μήνυμα εναντίον των καταστροφών των δασικών τους περιοχών.
Άραγε, εμείς στην Ελλάδα πώς θα στολίζαμε τη φάτνη; Πώς θα στολίσουμε φέτος τη φάτνη της καρδιάς μας; Σε ποια γωνιά της καρδιάς μας θα τη στήσουμε φέτος; «Προσκυνοῦμέν σου τὴν Γένναν Χριστέ …».
Μούρτη Χριστίνα
