Αλήθεια, ποιο λιμάνι μπορεί να συγκριθεί με το λιμάνι της Εκκλησίας; Ποιος παράδεισος μπορεί να συγκριθεί με τον παράδεισο των συγκεντρωμένων πιστών; Δεν υπάρχει εδώ φίδι που γυρεύει να μας βλάψει. Μόνο ο Χριστός που μάς οδηγεί μυστικά.

Γι’ αυτό δεν θα ήταν λάθος αν θεωρούσαμε την Εκκλησία πιο σπουδαία από την κιβωτό. Γιατί η κιβωτός δεχόταν βέβαια τα ζώα και τα διατηρούσε ζώα. Η Εκκλησία όμως δέχεται τα ζώα και τα αλλάζει. Τι εννοώ με αυτό; Μπήκε στην κιβωτό ένα γεράκι, βγήκε πάλι γεράκι. Μπήκε ένας λύκος, βγήκε πάλι λύκος. Εδώ μπαίνει κανείς γεράκι και βγαίνει περιστέρι. Μπαίνει λύκος και βγαίνει πρόβατο. Μπαίνει φίδι και βγαίνει αρνί. Όχι επειδή μεταβάλλεται η φύση του, αλλά επειδή διώχνεται μακριά η κακία.

Γι’ αυτό φέρνω τον λόγο διαρκώς στη μετάνοια. Γιατί η μετάνοια, που στον αμαρτωλό φαντάζει φοβερή και τρομερή, γιατρεύει τα παραπτώματα, εξαφανίζει τις παρανομίες, σταματά το δάκρυ, δίνει παρρησία μπροστά στον Θεό, είναι όπλο κατά του διαβόλου, ελπίδα σωτηρίας, αφαίρεση της απελπισίας.

Ακόμα και αν αμαρτάνεις κάθε ημέρα, κάθε ημέρα να μετανοείς. Ας κάνουμε ό,τι ακριβώς και με τα σπίτια τα παλιά που είναι ετοιμόρροπα. Αφαιρούμε τα παλαιά και σάπια υλικά και τα αντικαθιστούμε με καινούργια. Και δεν λησμονούμε διαρκώς να τα περιποιούμαστε. Πάλιωσες σήμερα από την αμαρτία; Γίνε πάλι καινούργιος με τη μετάνοια.

«Μα είναι στα αλήθεια δυνατό, αυτός που θα μετανοήσει να σωθεί;», αναρωτιούνται μερικοί. Είναι, και πολύ μάλιστα. «Όλη μου τη ζωή μέσα στις αμαρτίες την πέρασα. Αν μετανοήσω, θα σωθώ;». Να είσαι απολύτως βέβαιος γι’ αυτό. Και από που φαίνεται αυτό; Από τη φιλανθρωπία του Κυρίου σου.

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος