Ἡ ἀπροσεξία μας εἶναι ἡ αἰτία ποὺ δὲν ἔχουμε τὴν Θεία Χάρι καὶ ὅλα μᾶς φταῖνε! Νὰ προσέχουμε τοὺς λογισμούς μας, τὸ στόμα,τὴν ἀκοὴ καὶ τὶς πέντε αἰσθήσεις! Δὲν προσέξαμε αὐτά; Μᾶς φταίει ὁ ἕνας καὶ ὁ ἄλλος.

Ὅταν ἔρχεται ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, ἔρχεται ἡ μετάνοια, τὰ δάκρυα! Θέλει ἡ ψυχὴ νὰ πέση κάτω, νὰ περάσουν ὅλοι πάνω της νὰ τὴν τσαλαπατήσουν καὶ δὲν βλέπει τίποτε γύρω της.

Ὅταν ἔρχεται αὐτὸ τὸ φῶς στὴν ψυχή μας, πρέπει νὰ τὸ ἀγκαλιάζουμε! Τότε βλέπουμε τὶς «σκόνες» καὶ τὰ «μικρόβια» τῆς ψυχῆς μας.
Νὰ προσέξουμε τὸ θέμα τῆς σωτηρίας μας καί νὰ μὴ τὸ πέρνουμε ἐπιπόλαια! Ὅπως δὲν ἔχει τέλος ἡ θάλασσα καὶ ὁ οὐρανός, ἄλλο τόσο δὲν ἔχει καὶ ἡ εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ!

Τώρα ἀνέχεται, ἀνέχεται, ἀλλά θἀρθῆ κι ἡ θεία δικαιοσύνη μετὰ δόξης! Μὲ φόβο καὶ τρόμο θὰ σαλπίσουν οἱ σάλπιγγες τῶν ἀγγέλων. Τί λόγο θὰ δώσουμε ἐκείνη τὴν ὥρα;

Ἄς ἀφήσουμε τοὺς ψιθυρισμοὺς, τὶς συζητήσεις καὶ ἄς κάνουμε τὸ θέλημά Του! Ἄς αἰσθανθοῦμε τὴν εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ, πού ἔχει ἀνοικτὰς τὰς ἀγκάλας καὶ μᾶς περιμένει!

Θέλω νὰ τὸ πάρουμε στὰ ζεστά, νὰ ἐργαστοῦμε τὴ σιωπὴ καὶ τὴν «εὐχή», γιὰ νὰ ὑπάρχει τὸ «μειδίαμα» τῆς Θείας Χάριτος στὴν ψυχή μας! Καὶ θὰ βλέπουμε ἕνα κόσμο οὐράνιο στὴν ψυχή μας καὶ τότε οὔτε λύπη οὔτε μοναξιὰ θὰ νοιώθουμε!

† Γερόντισσα Μακρίνα Βασοπούλου