-Αδελφή μου, όταν βλέπουμε κάτι στραβό στον άλλον, πώς μπορούμε να τον κάνουμε να αλλάξει σ’ αυτό το σημείο;

-Είναι μεγάλη πλάνη να νομίζεις ότι με την προσπάθειά σου μπορείς να αλλάξεις έναν άνθρωπο. Με τη ζωή σου, μπορεί. Με την προσπάθεια, την ομιλία, την αντίθεση και με όλα αυτά, ποτέ, ή πάρα πολύ σπάνια. Η αλλαγή θα γίνει όταν έρθει η ώρα του Θεού. Εάν εσύ αλλάξεις τον εαυτό σου και γίνεις το ζωντανό παράδειγμα αυτού που θέλεις να αλλάξεις, το ιδεώδες του, και σε δει ευτυχισμένη, τότε θα αλλάξει.

Όταν προσεύχεται κανείς για έναν άνθρωπο, αυτό είναι εντάξει. Αλλά, όταν προσπαθεί να τον αλλάξει, όχι. Αυτό είναι μόνο στο χέρι του Θεού. Ο Θεός έχει το πρόγραμμά Του για τη ζωή του καθενός μας. Για όλους. Εμείς είμαστε ελεύθεροι. Δεν ξέρουμε, όμως, ότι Εκείνος ξέρει τι θα κάνουμε. Εκείνος τα ξέρει όλα. Ξέρει την πορεία μας μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής. Εμείς δεν την ξέρουμε. Και αν προσπαθούμε τον εαυτό μας να ενώνουμε περισσότερο με τον Θεό, τότε δεν θα έχουμε ανάγκη να κάνουμε τίποτε. Γιατί αυτομάτως θα γινόμαστε παράδειγμα σ’ αυτούς που θα θέλαμε να δούμε στον δρόμο Του. Όμως, είναι φυσικό, τόσο με τα νιάτα σου, όσο και με την αγάπη που έβαλε ο Θεός μέσα στην καρδιά σου, να μην μπορείς, στην αρχή τουλάχιστον, να το καταλάβεις και να απογοητεύεσαι και να λες: «Τι κατάσταση είναι αυτή; Τόση προσπάθεια, και ακόμα αυτός εκεί;». Ξέρεις, όμως; Το ίδιο λέει και ο Θεός μαζί μας: «Τόσες φορές συγχώρεσα. Τόσες φορές έκανα υπομονή. Ακόμα αυτός;». Και τότε, η συνέχεια θα είναι σε προσευχή. Όπως και η αρχή είναι στην προσευχή. Χωρίς να κρίνουμε τον άλλον.

Μια φορά, όταν είχα καταλάβει πια ότι η προσευχή είναι το παν, είδα στον δρόμο δύο παιδάκια, στον θυμό τους πάνω, να σκοτώνονται στο ξύλο. Δεν πήγα να τα χωρίσω, όπως θα πήγαινα παλιά, άλλα έβαλα αμέσως σε πράξη αυτό που πίστευα. Γύρισα από την άλλη μεριά το κεφάλι και είπα: «Κύριε, βάλε Εσύ την ειρήνη Σου ανάμεσα στα δυο τους». Και ώσπου να γυρίσω να τα δω, αυτά γελούσαν και έπαιζαν πάλι. Ήταν μια απάντηση του Θεού.

Να το ξέρεις· η ειρήνη και η γαλήνη μας, και το πώς ζούμε είναι που δείχνουν το πόσο πιστεύουμε. Γι’ αυτό, μπορεί ένας άνθρωπος να μας λέει τα καλύτερα διδάγματα. Όμως, αν τον δούμε ταραγμένο, ανήσυχο και να παραπαίει ο ίδιος, δεν μπορούμε να πιστέψουμε αυτά που θα μας πει.

Αν θέλουμε, λοιπόν, να βοηθήσουμε τους άλλους, σκοπός της ζωής μας πρέπει να είναι να πλησιάζουμε όσο μπορούμε στο Πρότυπο, δηλαδή στον Κύριο.

† Γερόντισσα Γαβριηλία