-Γέροντα, συχνά μου πονάει το στομάχι και δυσκολεύομαι να ανταποκριθώ στα πνευματικά μου καθήκοντα.

– Εσύ κάθεσαι και συζητάς με τους λογισμούς σου, τα βλέπεις όλα μαύρα και βασανίζεσαι χωρίς λόγο. Έτσι τσακίζεσαι ψυχικά και σωματικά. Έπειτα από ένα τέτοιο τσάκισμα πονάει και το στομάχι, και πού να βρεθεί μετά κουράγιο για πνευματικά; Μπορεί να πάρεις κάτι και να σου περάσει το στομάχι, αλλά αν δεν λείψει η στενοχώρια, πάλι θα πονέσει.

Μην δέχεσαι τους λογισμούς που σε απογοητεύουν, για να μην αχρηστέψεις τα δώρα που σου έχει δώσει ο Θεός. Όσο θα τοποθετείσαι σωστά, τόσο θα γαληνεύεις και θα ηρεμείς, και τόσο η υγεία σου θα καλυτερεύει και δε θα έχεις ανάγκη από φάρμακα.

Η στενοχώρια αφοπλίζει τον άνθρωπο. Του ρουφάει όλο το μεδούλι των ψυχικών και σωματικών του δυνάμεων και δεν τον αφήνει να κάνει τίποτε. Δηλητηριάζει την ψυχή και φέρνει ανωμαλίες και στο σώμα. Χτυπάει στα πιο ευαίσθητα μέρη του σώματος και εξασθενεί τον άνθρωπο με το άγχος που δημιουργεί. Το δηλητηρίασμα από την πίκρα μπορεί να καταβάλει τελείως όχι μόνον έναν ευαίσθητο οργανισμό, αλλά και γερούς οργανισμούς.

Μια αδελφή εδώ ξέρετε τί δυνατότητες έχει; Μπορεί να κάνει πολύ καλή πνευματική εργασία και στις δουλειές είναι σπίρτο! Όλο το μοναστήρι μπορεί να το φέρει βόλτα, αλλά, επειδή την πιάνει αυτό το τσάκισμα από την στενοχώρια, δεν μπορεί να κάνη τίποτε. Χαραμίζεται. Και έτσι αχρηστεύεται μια γερή μηχανή.

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης