Έχουμε έναν θησαυρό και δεν κάνουμε τίποτα όχι μόνο για να τον μάθουμε αλλά και για να τον ζήσουμε. Αυτός δεν είναι άλλος από την ορθόδοξη αλήθεια. Πάμε να δούμε, όμως, πόσο υποκριτές είμαστε.
Γεννιόμαστε ορθόδοξοι Χριστιανοί, μέσα δηλαδή στην αληθινή πίστη όπου ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος ώστε να μας διδάξει της πνευματικές νουθεσίες για τη σωτηρία μας και εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα.
Δεν ερευνούμε γιατί είμαστε ορθόδοξοι και τι σημαίνει αυτό. Στη συνέχεια της ζωής μας γινόμαστε άθεοι, δωδεκαθεϊστές ή αιρετικοί έχουμε, όμως, το βάπτισμα διότι σκεφτόμαστε πως αν η Ορθοδοξία είναι η αλήθεια, καλά είναι να έχουμε μια πισινή που λέει ο λαός.
Γιορτάζουμε κοσμικά Χριστούγεννα και Πάσχα. Πάμε τα Χριστούγεννα στα μπουζούκια ενώ Χριστούγεννα σημαίνει να συναντήσουμε τις ωδές για την αναγγελία γέννησης του Θεανθρώπου, δηλαδή στην εκκλησία αλλά εμείς τα πίνουμε στις πίστες. Το Πάσχα τρώμε σαν να μην υπάρχει αύριο, αντί να αναρωτηθούμε ότι ο Ιησούς σταυρώθηκε για μένα αλλά γιατί; Γιατί λεμέ καλά Χριστούγεννα; αναρωτηθήκαμε ποτέ; Ή Χριστός Ανέστη; Τι σημαίνουν αυτές οι μέρες;
Αρνούμαστε την Εκκλησία, αλλά όταν το παιδί μας πάθει κάτι τρέχουμε στον παπά να μας κάνει ευχέλαιο ή προσπαθούμε σαν τρελοί να μάθουμε για κάποιον άγιο γέροντα ή κάποια προσευχή άγιου για να μας βοηθήσει.
Ανάβεις καντήλι παραφινέλαιου, διότι απλά λες ότι δεν πειράζει το ίδιο είναι, χωρίς να γνωρίζεις φυσικά ότι ο Ιησούς προσευχήθηκε στον κήπο των ελαιών.
Δεν μπορείς να κάνεις νηστεία, αλλά κάνεις δίαιτα για να πας Μύκονο το καλοκαίρι και μετά έχεις απαίτηση αν υπάρχει Χριστός με τα δικά σου δεδομένα να σε σώσει.
Πας και κοινωνάς ανεξομολόγητος θεωρώντας σαν ημιμαθής και ανόητος ότι αμαρτία είναι μόνο αν σκοτώσεις άνθρωπο και όχι η σαπίλα του εγωισμού και τα πλοκάμια του που έχεις μέσα στην καρδιά σου.
Αρνείσαι το Ευαγγέλιο χωρίς να το έχεις διαβάσει έστω μία φορά, αλλά σε κουβέντες περί θρησκείας το παίζεις ραβίνος αρχιερέας. Από την άλλη, παίρνεις από το Ευαγγέλιο ό,τι σε συμφέρει και το θεωρείς σωστό και ό,τι δεν σε συμφέρει ή το θεωρείς λάθος, το βαπτίζεις αλλοίωση των Γραφών δια μέσου των αιώνων.
Κατηγορείς από τον καναπέ του σπιτιού σου τρώγοντας σουβλάκια τους ιερείς και την εκκλησία σαν Πόντιος Πιλάτος, αλλά όποιος πάει να κρίνει εσένα γίνεσαι κέρβερος.
Δεν πας να εξομολογηθείς, διότι λες ότι το κάνεις μπροστά στις εικόνες, αγνοώντας ότι μια εικόνα δεν μπορεί να μιλήσει και να δώσει την ευχή της συγχώρεσης, ενώ ο πνευματικός μπορεί.
Αγαπητέ αδελφέ μου,
Μήπως βρήκες τον εαυτό σου μέσα στο κείμενο; Ο αρθρογράφος Τον βρήκε και πολλές φορές μάλιστα μέχρι την ημέρα της μετανοίας του. Μήπως ήρθε η μέρα έστω να ερευνήσεις τα πράγματα; Ο Χριστός χτυπάει την πόρτα της καρδιά σου κάθε λεπτό ενώ εσύ ακούς τις σειρήνες της αμαρτίας και Τον αγνοείς. Άκουσέ Τον. Για ένα πράγμα να είσαι σίγουρος: Μόνο κακό δεν μπορεί να σου κάνει. Αντίθετα θέλει το καλό σου και τη σωτηρία σου. Γι’ αυτή τη σωτηρία εκατομμύρια των αγίων μαρτύρησαν με χαρά και μάλιστα κάνοντας θαύματα ακόμα και σήμερα. Μήπως ήρθε η ώρα να δεις και άλλες πλευρές της ύπαρξης και να ερευνήσεις αυτές που αγνοείς ή έχεις ελάχιστη γνώση γι’ αυτήν; Καλό ταξίδι, αδελφέ. Όπως έλεγε και ο άγιος Παΐσιος «ο ίσιος δρόμος είναι ο ανηφορικός». Εμπρός! Ξεκίνα και ο Κύριος θα σε βοηθήσει.
Πηγή: www.oodegr.com
