[tta_listen_btn listen_text=”Ακούστε το κείμενο” pause_text=”Παύση” resume_text=”Συνέχιση” replay_text=”Επανάληψη” start_text=”Start” stop_text=”Stop”]
Η μεγαλομάρτυς της χριστιανοσύνης, η μνήμη της οποίας εορτάζεται στις 25 Νοεμβρίου, είναι μια ιδιαίτερη Αγία που γεννήθηκε και έζησε στην Αλεξάνδρεια, επί Ρωμαίου αυτοκράτορα Μαξιμιανού (250 – 310). Ήταν κόρη του έπαρχου της πόλης Κώνστα και διακρίθηκε για τη σπάνια σοφία και ομορφιά της. Με διαταγή του Μαξιμιανού συμμετείχε σε συζήτηση με πενήντα φιλοσόφους, γύρω από τη χριστιανική πίστη. Όχι μόνο έπεισε πολλούς από αυτούς με τα επιχειρήματά της, αλλά κατόρθωσε να τους μεταστρέψει στον χριστιανισμό.
Μόλις ο Μαξιμιανός, το πληροφορήθηκε, εξοργίστηκε πολύ αλλά αρχικά προσπάθησε αρχικά να την προσεγγίσει και να την καλοπιάσει. Μόλις, όμως, πληροφορήθηκε ότι η όμορφη αλεξανδρινή διανοούμενη προσηλύτισε τη σύζυγό του, Φαυστίνα, τον σωματοφύλακά της Πορφύριο και διακόσιους στρατιώτες του, διέταξε τον αποκεφαλισμό τους και τη σύλληψη της Αικατερίνης, την οποία και εξόρισε.
Η επιμονή της να μην απαρνηθεί τον χριστιανισμό, προκάλεσε τη δήμευση της περιουσίας Της και την καταδίκη της σε αργό θάνατο στον οδοντωτό τροχό. Ο τροχός έσπασε μόλις άγγιξε το σώμα της κι έτσι ο Μαξιμιανός διέταξε τον αποκεφαλισμό Της. Τότε, από την ασώματο κεφαλή Της, αντί για αίμα έτρεξε γάλα.
Τον 6ο αιώνα ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ιουστινιανός μετέφερε το λείψανο της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά, όπου ιδρύθηκε η ομώνυμη περίβλεπτος μονή.
Γιατί ονομάζεται, όμως, «νύμφη του Χριστού»; Λόγω της ομορφιάς αλλά και της μεγάλης της σοφίας, πλούσιοι άρχοντες της Συγκλήτου τη ζητούσαν εκείνη την εποχή σε γάμο. Τόσο οι συγγενείς, όσο και η μητέρα της, η οποία λόγω των διωγμών είχε κρυφά ασπαστεί τον Χριστιανισμό, συμβούλευαν τη νεαρή Αικατερίνη να παντρευτεί, ώστε να μην περιέλθει η βασιλεία του πατέρα της σε ξένο άνδρα. Ωστόσο, εκείνη, αγαπώντας θερμά την παρθενία της, απέφευγε τις προτάσεις, μέχρι τη στιγμή που άρχισαν να την ενοχλούν συστηματικά.
Η παράδοση, λοιπόν, αναφέρει το εξής περιστατικό. Όταν άρχισαν οι έντονες προτροπές η νεαρή Αικατερίνη είπε· «βρείτε μου έναν νέο, ο οποίος να μου μοιάζει στα τέσσερα χαρίσματα που ομολογείτε ότι ξεπερνώ τις άλλες νέες και εγώ θα τον κάνω σύζυγό μου. Ερευνήστε εάν υπάρχει κάποιος όμοιός μου στην ευγένεια, στον πλούτο, στη σοφία και στην ωραιότητα. Εάν του λείπει κάτι από αυτά δεν είναι άξιος για εμένα».
Γνωρίζοντας ότι ήταν αδύνατον να βρεθεί τέτοιος νέος, της έλεγαν ότι ο γιος του βασιλιά της Ρώμης, καθώς και άλλοι ευγενείς είναι πλουσιότεροι από εκείνη, αλλά υστερούν σε σοφία και ομορφιά. Η κόρη, όμως, τους ενημέρωνε ότι δε θα δεχόταν να παντρευτεί «αγράμματο».
Τότε, η μητέρα Της αποφασίζει να πάει μαζί με τη νεαρή Αικατερίνη να συμβουλευθούν τον πνευματικό Της, έναν άγιο άνθρωπο που ζούσε έξω από την πόλη. Ο ασκητής, αφού άκουσε τα λόγια της, σκέφθηκε να την προσελκύσει στην πίστη του Χριστού. Της είπε λοιπόν: «Γνωρίζω ένα θαυμάσιο άνθρωπο που σε υπερβαίνει σε όλα τα χαρίσματα. Η ωραιότητά Του νικά σε λάμψη τον Ήλιο, η σοφία Του κυβερνά όλα τα όντα, ο πλούτος Του διαμοιράζεται σε όλο τον κόσμο και δεν λιγοστεύει ποτέ, ενώ η ευγένειά Του είναι ασύλληπτη και ακατανίκητη».
Η Αικατερίνη πίστεψε αρχικά ότι πρόκειται για επίγειο άρχοντα και ρωτούσε αν αυτά τα χαρίσματα ήταν αληθινά. Ο ασκητής τότε, της αποκρίθηκε ότι Αυτός δεν έχει πατέρα στη Γη, αλλά γεννήθηκε υπερφυσικά από μια Παρθένο, που αξιώθηκε για την αγιότητά Της να μείνει αθάνατη στην ψυχή και το σώμα.
Όταν, λοιπόν, η κόρη ζήτησε να δει αυτόν τον νέο, για τον οποίο της διηγήθηκε τόσα θαυμαστά, ο ασκητής της έδωσε μια εικόνα της Παναγίας, που κρατούσε το θείο Βρέφος και της είπε: «Αυτή είναι η αειπάρθενος Μητέρα Εκείνου. Πάρε την και αφού κλείσεις την πόρτα του δωματίου σου, κάνε ολονύχτια προσευχή και παρακάλεσέ Την, να σου δείξει τον Υιό Της. Ελπίζω, ότι αν παρακαλέσεις με πίστη, θα σε ακούσει».
Η Αικατερίνη πήρε την εικόνα και όλη τη νύχτα κλεισμένη στο θάλαμό της, προσευχόταν. Εξαντλημένη αποκοιμήθηκε και είδε σαν σε όραμα την Παναγία με το θείο Βρέφος. Αλλά είχε στραμμένο το πρόσωπό Του προς τη Μητέρα Του. Έτσι η κόρη έβλεπε τα νώτα Του. Επιθυμώντας να δει το πρόσωπό Του, πήγε προς το άλλο μέρος, αλλά ο Χριστός έστρεφε πάλι το πρόσωπό Του. Αυτό έγινε τρεις φορές.
Τότε άκουσε την Παναγία να λέει:
-Κοίταξε, παιδί μου, τη δούλη σου Αικατερίνη, πόσο είναι ωραία και καλή.
Και το Βρέφος αποκρίθηκε:
-Είναι σκοτεινή και άσχημη, τόσο που δεν μπορώ να τη δω καθόλου.
-Δεν είναι πάνσοφη παραπάνω από όλους τους ρήτορες, πλούσια και ευγενής;
-Μητέρα μου, είναι αμαθής και πολύ χαμηλά. Όσο βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση, δεν πρέπει να με δει στο πρόσωπο.
-Σε παρακαλώ, παιδί μου, να μην περιφρονήσεις το πλάσμα σου, αλλά να τη νουθετήσεις και να την οδηγήσεις για να απολαύσει τη δόξα Σου και να δει το πρόσωπό Σου, που επιθυμούν και οι Άγγελοι να βλέπουν.
-Ας πάει στον γέροντα, που της έδωσε την εικόνα και ας κάνει ό,τι θα τη συμβουλεύσει και τότε θα με δει.
Την άλλη μέρα το πρωί, ξεκίνησε συνοδεία λίγων γυναικών και έφθασε στο κελί του γέροντα. Με δάκρυα του διηγήθηκε το όραμα και του ζήτησε τη συμβουλή του. Ο γέροντας της διηγήθηκε όλα τα Μυστήρια της αληθινής πίστεως, αρχίζοντας από τη δημιουργία του ανθρώπου.
Μετά την Κατήχηση, η Αικατερίνη αποθέτοντας τον παλαιό άνθρωπο και φορώντας στολή θεοΰφαντη, γύρισε στα ανάκτορα. Όλη τη νύχτα την πέρασε προσευχόμενη μέχρι την ώρα που κοιμήθηκε και είδε σε οπτασία την Παρθένο με το Βρέφος, που κοίταζε πλέον την Αικατερίνη με πολύ ιλαρότητα. Στην ερώτηση της Παναγίας αν ήταν τώρα αρεστή η κόρη, ο Δεσπότης απάντησε: «Τώρα έγινε ένδοξη η άσχημη και σκοτεινή. Η πτωχή και χωρίς γνώση, έγινε πλούσια και πάνσοφη. Η καταφρονημένη και άσημη, έγινε ευγενής και ένδοξη. Είναι στολισμένη με τέτοια χαρίσματα, ώστε επιθυμώ να τη μνηστευθώ για νύφη μου άφθορη».
«Δεν είμαι άξια, Υπερένδοξε Δέσποτα, να βλέπω τη βασιλεία Σου, αλλά αξίωσέ με να συναριθμηθώ με τους δούλους Σου», αποκρίθηκε η Αικατερίνη.
Η Θεοτόκος, τότε, πήρε το δεξί χέρι της Αικατερίνης και είπε: «Δώσε της, παιδί μου, δακτυλίδι σαν αρραβώνα, για να την αξιώσεις της βασιλείας σου». Τότε ο Κύριος της έδωσε ένα ωραίο δαχτυλίδι λέγοντας: «Σήμερα σε παίρνω για Νύμφη μου αιώνια και άφθορη. Να φυλάξεις αυτή τη συμφωνία. Να μην πάρεις άλλον νυμφίο στη γη».
Από τη στιγμή εκείνη ελκύσθηκε η αγία Αικατερίνη από τον ουράνιο Νυμφίο και αιχμαλωτίσθηκε η καρδιά Της από τον θείο έρωτα του Χριστού.
