Αν η ταπείνωση ενώπιον των ανθρώπων είναι απαραίτητη για να υψώσει τον άνθρωπο ενώπιον του Θεού, και η πρόσκαιρη του βίου προσπάθεια είναι απαραίτητη για την αιώνια ζωή, τότε αδελφοί μου, τι σας νοιάζει αν κάποιος κινεί περιφρονητικά το κεφάλι του και γελά με την ταπείνωσή σας;

Ο όσιος Ιωάννης, ο Ησυχαστής, ήταν επίσκοπος στην Ασκάλωνα (παράκτια πόλη στη νότια περιοχή του Ισραήλ) επί μία δεκαετία. Όταν αντιλήφθηκε ότι τον έβλαπταν οι τιμές των ανθρώπων, αποφάσισε να μεταμορφωθεί και να πάει στο μοναστήρι του οσίου Σάββα του Ηγιασμένου. Εκεί του ανατέθηκε το διακόνημα να μαζεύει ξύλα και να βράζει φακές για τους εργάτες. Όταν και εκεί τον αναγνώρισαν, κλείστηκε σε ένα κελλί, όπου έζησε έγκλειστος επί σαράντα επτά έτη, προσευχόμενος και τρεφόμενος μόνο με λάχανα.

Έτσι απέφευγαν οι Άγιοι Πατέρες τις τιμές των ανθρώπων∙ διότι πολλοί στις μέρες μας κατασπαταλούν γι’ αυτές με απερίσκεπτο ζήλο τις ψυχές τους, για να λάβουν στο τέλος χώμα και στάχτες.