Νὰ μὴν ξεχνᾶς ὅτι ἔχεις μέσα σου δύο ἀνθρώπους, τὸν «παλαιὸ» ἄνθρωπο καὶ τὸν «καινούργιο».

Ὁ πρῶτος εἶναι σαρκικός, δέσμιος στὰ πάθη, εὐήκοος στὸν Διάβολο. Τοῦ ἀρέσουν τὰ σαρκικὰ καὶ θέλει νὰ ζεῖ ὑποχείριος σ’ αὐτά. Αὐτὸν τὸν «παλαιὸ» ἄνθρωπο πρέπει νὰ τὸν νεκρώσεις καὶ νὰ μὴν ἀκοῦς τὶς ἐπικλήσεις του καὶ τὰ παράπονά του.

Ὁ ἄλλος, ὁ «καινούργιος», εἶναι ὁ πνευματικὸς ἄνθρωπος, ὁ ἄνθρωπος τοῦ Χριστοῦ. Ζεῖ ἐν Χριστῷ. Στὸν Χριστὸ βρίσκει τὴν εἰρήνη καὶ τὴν ζωή. Τίποτε ἄλλο δὲν ἀγαπᾶ σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο ὅσο τὸν Χριστό.

Τὸν πρῶτο ἄνθρωπο δὲν πρέπει νὰ τὸν ἀκοῦμε, ἀλλὰ νὰ τὸν περιφρονοῦμε, γιατὶ σκοπός του εἶναι ἡ ἀπώλειά μας.

Τὸν ἄλλο πρέπει νὰ τὸν ἱκανοποιοῦμε σὲ ὅλα τὰ αἰτήματά του, γιατὶ αὐτὰ μᾶς ὁδηγοῦν στὴν ἀληθινὴ καὶ αἰώνιο ζωή. Ὁ καλὸς χριστιανὸς ἀπ’ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο διδάσκεται καὶ αὐτὸν ἀκολουθεῖ.

Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης