Αν δεν μπορείς να μπεις στη θέση μου, καλύτερα μη μιλάς. Καλύτερα σώπασε και άσε με να πενθήσω ήσυχα τα φευγιά μου. Δεν θέλω να μου πεις ποιος έφταιξε. Ούτε να εκφράσεις τον θυμό σου. Κράτα τα αν θες αυτά για αργότερα. Τώρα άσε με να κλάψω.  Άσε με να αποχαιρετήσω τους ανθρώπους μου. Δώσε μου χρόνο και χώρο για να το συνειδητοποιήσω.

Αν δεν μπορείς να μπεις στη θέση μου, τουλάχιστον μη με δυσκολεύεις. Τα λόγια, η φασαρία, οι φωνές, δεν πρέπουνε σε τέτοιες στιγμές της ιστορίας. Κάτσε μαζί μου αν θες. Φάε κάτι. Πιες. Αν το νιώθεις προσευχήσου. Αλλά στάσου ήσυχα και διακριτικά. Μη με δυσκολεύεις.

Αν δεν μπορείς να μπεις στη θέση μου, προσπάθησε τουλάχιστον να μη με ενοχλείς. Δεν σου το εύχομαι να μπεις. Όχι. Ούτε σε σένα, ούτε σε κανέναν άνθρωπο. Κανένας να μη νιώσει τον πόνο που νιώθω μέσα μου εγώ.

Αν δεν μπορείς να μπεις στη θέση μου σώπασε. Κάτσε να, εδώ δίπλα μου και μη μιλάς. Και άσε με εμένα, να ψελλίσω το «Χριστός Ἀνέστη…».

Ελευθεριάδης Ελευθέριος (Ψυχολόγος MSc)