Κάποτε ήτανε ένας άπιστος που είχε μία γυναίκα πιστή. Η γυναίκα του μιλούσε για την πίστη, αλλά αυτός δεν την άκουγε. Μια μέρα κάνανε μερικές ελιές και δεν προλάβανε να τις μεταφέρουνε από το λιοστάσι στο σπίτι και τις άφησαν εκεί έξω.

Είπε ο σύζυγος:

– Μην τις αφήνουμε εδώ, θα μας τις κλέψουν.

– Θα τις φυλάξει ο Θεός, του είπε η γυναίκα του.

– Ποιος Θεός, εάν δεν τις φυλάξουμε εμείς; Ακούς εκεί… πιστεύεις σε Θεό.

– Θα μας τις φυλάξει ο Θεός, εφόσον δεν έχουμε να τις μεταφέρουμε.

Εν πάση περιπτώσει έμειναν οι ελιές εκεί και πάνε κάποιοι τη νύχτα και τις κλέβουνε τις ελιές. Πού να σταθεί η κακομοίρα, η γυναικούλα αυτή, μπροστά στο θηρίο αυτό! Αυτός ήταν ένας αγροίκος και καταλαβαίνετε τι έγινε.

Στο σπίτι είχανε την εικόνα της Παναγίας μας, είχανε τον Άγιο Δημήτριο και τον Άγιο Νικόλαο.

Σηκώνεται αυτός και πάει εκεί μπροστά στις εικόνες και λέει στον Άγιο Δημήτριο που ήταν καβάλα στο άλογο:

– Δεν μου λες, τι σε έχουμε εδώ πέρα στο σπίτι; Και τι λέει αυτή η γυναίκα, ότι φυλάττεις; Καλά αυτή είναι με παιδί στην αγκαλιά (εννοούσε την Παναγία), πού να πάει και που να τους βρει; Αυτός είναι γεροντάκι (εννοούσε τον Άγιο Νικόλαο), πού να πάει και πού να τρέξει;
Εσύ παλικάρι με άλογο, να τους αφήσεις να μας πάρουν τις ελιές;
Θα πας να τις φέρεις, διαφορετικά…

Δεν πρόλαβε να τελειώσει αυτά τα λόγια τα απειλητικά προς τα εικονίσματα και ακούει έξω από το σπίτι να έρχονται ζώα. Τρία ζώα φορτωμένα με τις ελιές!

Και να σου οι δύο που τις είχανε κλέψει.

Και έρχονται και του λένε:

– Κάναμε το λάθος, κάναμε την αμαρτία και στις πήραμε. Ήταν όμως ανάγκη να στείλεις αυτό το νεαρό παλικάρι και να φάμε τόσο ξύλο; Τι τον έστειλες αυτόν τον στρατιωτικό;

Κόκκαλο αυτός! Εμείς τους Αγίους τους έχουμε απλώς να τους λιβανίζουμε ή να τους ανάβουμε κεριά ή τους έχουμε καντήλα, αλλά δεν τους πιστεύουμε, ότι είναι έτοιμοι και πρόθυμοι να μας βοηθήσουν.

Άλλοι έχουν διακόσιους Αγίους μέσα στο σπίτι και άμα συμβεί κάτι, τα χάνουν, ταράσσονται, αμέσως να καλέσουν το «Πρώτων Βοηθειών» και δεν γυρίζουν στις εικόνες να πούνε στους Αγίους:

– Ε, εδώ που είστε εσείς, βοηθάτε με!

Τους Αγίους στο σπίτι τους έχουμε για την ώρα αυτή, τη δύσκολη.

(†) Δημήτριος Παναγόπουλος (Ιεροκήρυκας)