– Γέροντα, πώς μερικοί άνθρωποι, ακόμη και μορφωμένοι, πιστεύουν στη μετεμψύχωση;

– Η μετεμψύχωση βολεύει τους ανθρώπους, και ειδικά τους αθέους, τους απίστους. Είναι η μεγαλύτερη πονηριά του διαβόλου. Τους κρατά ο διάβολος στη ζωή της αμαρτίας, με τον λογισμό ότι η ψυχή έρχεται και ξανάρχεται σε αυτόν τον κόσμο.  «Ε, και αυτή τη φορά αν δεν πετύχεις, τους λέει ο διάβολος, θα ξαναρθείς στη ζωή και θα πετύχεις την επόμενη φορά. Και αν πάλι δεν πετύχεις, θα έρθεις, θα ξαναρθείς, θα εξελιχθείς…». Όποτε και αυτοί λένε: «Δεν πειράζει και αν κάνω και αυτή την αμαρτία» και το ρίχνουν έξω. Ζουν απρόσεκτα, δεν μετανοούν. Βλέπεις πώς τους τυφλώνει ο διάβολος και τους γαντζώνει στην κόλαση. Και αν σε γαντζώσει μία φορά ο διάβολος, θα σε αφήσει να γυρίσεις πίσω; Αυτή είναι η χειρότερη θεωρία από όλες τις ινδουιστικές θεωρίες.

Κάποτε, αργά το απόγευμα, πέρασε από το Καλύβι ένας νεαρός. «Τέτοια ώρα, παλικάρι, θέλω να διαβάσω και εσπερινό», του λέω. «Με αυτά ασχολείσαι ακόμη;», μου είπε και έφυγε. Την άλλη μέρα ξαναήρθε και μου έλεγε για κάτι οράματα. «Είχες πάρει προηγουμένως καθόλου χασίς;», τον ρωτάω. «Παλιά, ναι. Τότε όμως που είδα τα οράματα, δεν είχα πάρει», μου λέει. «Μήπως διάβασες για μετεμψύχωση;». «Ναι», μου λέει. Εκεί την έπαθε. Διάβασε για μετεμψύχωση, μπήκε ο εγωισμός μέσα και έπλασε όνειρα ότι πριν από χιλιάδες χρόνια ήταν μεγάλος άνθρωπος, πλούσιος. Είδε μετά σε όραμα ότι πήγε επάνω στον ουρανό, αλλά δεν τον είχαν γραμμένο εκεί και του είπαν να κατέβει. Ο διάβολος του δημιούργησε αυτή την κατάσταση. «Όλα αυτά -του λέω- είναι παραμύθια και εσύ τα πιστεύεις;».

Και δυστυχώς υπάρχουν και μορφωμένοι άνθρωποι που πιστεύουν σε τέτοιες χαζομάρες. Εκεί κοντά στο Καλύβι έναν γάιδαρο τον είχαν ονομάσει Νασέρ, επειδή ήταν ζωηρός. Μία μέρα ήρθε ένας Έλληνας που ζούσε στην Ελβετία και άκουσε που τον φώναζα Νασέρ. Όταν μετά από ένα διάστημα ξαναήρθε, έφερε ένα κουτί με απλά γλυκά και ένα με επίσημα. «Αυτά είναι για σένα», μου είπε και μου έδωσε τα απλά γλυκά. «Αυτά τα καλά γλυκά -μου λέει- είναι για τον Νασέρ. Εγώ κατάλαβα –λέει- από την προηγούμενη φορά ότι ήταν ο Νασέρ. Όταν τον συνάντησα, με κοίταξε με ένα θλιμμένο βλέμμα που μου ράγισε την καρδιά.». Νόμιζε ότι ο Νασέρ μετεμψυχώθηκε και έγινε γάιδαρος! Και το πίστευε. «Βρε, είσαι στα καλά σου; -του λέω- Εγώ τον είπα Νασέρ, γιατί ήταν ζωηρός γάιδαρος». Με κανέναν τρόπο δεν καταλάβαινε.

Και αυτό δεν είναι τίποτε. Να σας πω ένα άλλο. Πριν από χρόνια είχαν πάει Γερμανοί στην Κρήτη, για να κάνουν ένα μνημόσυνο για τους Γερμανούς που είχαν σκοτωθεί εκεί στην Κατοχή. Την ώρα που έκαναν το μνημόσυνο, περνούσε ένας Κρητικός με τον γάιδαρό του φορτωμένο με τις πραμάτειες του. Ο γάιδαρος, όταν είδε τους ανθρώπους εκεί μαζεμένους, άρχισε να γκαρίζει. Ένας από τους Γερμανούς νόμιζε ότι ο γάιδαρος ήταν ο αδελφός του που είχε σκοτωθεί στον πόλεμο και μετεμψυχώθηκε! Τον γνώρισε και τον χαιρέτησε με το γκάρισμα. Και ο Γερμανός στάθηκε προσοχή, και τακ, τον χαιρέτησε στρατιωτικά… Κλάματα! Πάει αμέσως στον Κρητικό και του λέει: «Πόσα θέλεις, για να τον αγοράσω;». «Βρε, φύγε από ΄δω», του λέει ο Κρητικός. Ο Γερμανός του μετρούσε τα μάρκα: «Τόσα, τόσα». «Φύγε! Άσε με!», έλεγε εκείνος. Τελικά του λέει κάποιος: «Βρε χαμένε, τον πληρώνει τον γάιδαρο για μερσεντές. Δωσ’ τον». Ξεφόρτωσε τα πράγματά του ο Κρητικός, τον ξεσαμάρωσε, τον ελευθέρωσε και τον πήρε ο Γερμανός με βουρκωμένα μάτια και τον πήγε στην Γερμανία!

– Σοβαρά, Γέροντα;

– Γεγονός! Αν δεν το είχα ακούσει από σοβαρό άνθρωπο, δεν θα το πίστευα κι εγώ.

Πηγή: Γέροντος Παισίου Αγιορείτου, Πνευματικός αγώνας – Λόγοι Γ΄, εκδ. Ιερό Ησυχαστήριο Ευαγγελίστου Ιωάννου του Θεολόγου, Σουρωτή Θεσσαλονίκης.