Ὁ Σωκράτης ἔλεγε: «Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα». Πολὺ καλὸ κι αὐτό. Εἶναι ἡ γνωσιακὴ ταπείνωση (ἄγνοια). Ἀλλά, σύμφωνα μὲ τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα, λέμε: «Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν εἰμί». Βέβαια συγκρινόμενοι μὲ τὸν Θεό. Αὐτὸ εἶναι ἡ ὑπαρξιακὴ ταπείνωση.

Κάθε μέρα τὸ πρωὶ βάλε ἀρχὴ σὲ κάθε ἀρετὴ καὶ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἀγωνίσου:

Μὲ πολλὴ ὑπομονὴ.

Μὲ φόβο καὶ μακροθυμία.

Μὲ ἀγάπη Θεοῦ.

Μὲ ὅλη τὴν προθυμία ψυχῆς καὶ σώματoς.

Μὲ ταπείνωση πολλή.

Μὲ ὑπομονὴ θλίψης τῆς καρδιᾶς καὶ προσεκτικὴ φύλαξή της.

Μὲ προσευχὴ πολλὴ.

Μὲ προσευχὴ γιὰ τοὺς ἄλλους μὲ στεναγμούς.

Μὲ ἁγνότητα γλώσσας.

Μὲ προσοχὴ στὰ μάτια.

Νὰ μἡν ὀργίζεσαι κι ἂν ἀκόμα σὲ ἀτιμάζουν, ἀλλὰ ἔχοντας εἰρήνη μέσα σου.

Νὰ μὴν ἀνταποδίνεις κακὸ ἀντὶ κακοῦ.

Νὰ μὴν προσέχεις τὰ λάθη τῶν ἄλλων.

Νὰ μὴ δίνεις ἀξία στὸν ἑαυτό σου, ποὺ εἶναι κάτω ἀπὸ ὅλα τὰ  κτίσματα.

Νὰ ἀντιτάσσεσαι καὶ νὰ ἀπαρνεῖσαι τὴν ὕλη καὶ ὅλα ὅσα ἔχουν σχέση μὲ τὴ σάρκα.

Νὰ ζεῖς: Μὲ διάθεση ἄρσης σταυροῦ. Μὲ ἀγωνιστικὸ φρόνημα. Μὲ πτωχεία τοῦ πνεύματος. Μὲ ἄσκηση καὶ προαίρεση πνευματική. Μὲ μετάνοια καὶ δάκρυα. Μὲ ἀγώνα πολέμου. Μὲ διάκριση. Μὲ ἁγνότητα ψυχῆς. Μὲ φαγητὸ ὅπως πρέπει. Δουλεύοντας μὲ ἡσυχία τὸ ἐργόχειρο. Μὲ νυχτερινὲς ἀγρυπνίες. Ὑπομένοντας τὴν πείνα καὶ τὴ δίψα, τὸ κρύο καὶ τὴ γύμνια. Κοπιάζοντας καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα καὶ μαζὶ μ’ αὐτά: Νὰ κλείνεις ὁ ἴδιος τὸν τάφο ἀπὸ πάνω σου σὰν νὰ ἔχεις πεθάνει. Ἔχοντας τὸ φρόνημα πὼς κοντά σου βρίσκεται ὁ θάνατος κάθε στιγμὴ.

(†) π. Εὐσέβιος Βίττης (1927-2009)

Πηγή: www.eusebiosvittis.gr