Έλεγε ένας άγιος γέροντας: «Το λιβάνι έχει ευλογία, έχει χάρη, έχει δύναμη εναντίον των δαιμόνων. Λιβάνι, λοιπόν, και θυμιατό… Εκεί στο εικονοστάσι, πλάι στο καντήλι. Δεν πρέπει να το παίρνει μόνο η γιαγιά, αλλά και η μαμά και ο πατέρας και το παιδί.

Κατά την ώρα της προσευχής, πρωί και βράδυ και μεσημέρι όταν υπάρχει ένταση στο σπίτι. Και το σπίτι αλλάζει ατμόσφαιρα, αλλάζει χρώμα, γίνεται ευωδιαστό, σοβαρό, γαλήνιο, αγαπητό, οι ψυχές ξανά αδελφωμένες.

Ενθυμούμαι κάποιο παιδί, παιδάκι 14 χρονών ήταν, 15 ήταν, αυτή ήταν ακριβώς η ηλικία του, όταν έβλεπε τους γονείς του να τσακώνονται πήγαινε αμέσως και άναβε θυμίαμα και τους θυμιάτιζε. Θυμιάτιζε το μπαμπά και τη μαμά! «Ειρηνεύετε! -τους έλεγε- Εγώ είμαι παιδί, τι παραδείγματα θα πάρω από σας; Ειρηνεύετε εσείς οι γονείς».

Η παρουσία, λοιπόν, του Αγίου Θεού, η Σκέπη της Παναγίας μας και το απαλό φτερούγισμα των αγγέλων με το θυμίαμα μέσα στο σπίτι, είναι φανερό φυγαδεύονται οι παρεξηγήσεις και οι ταραχές. Δεν έχουν τόπο σ’ αυτό το σπίτι οι πειρασμοί και οι δαίμονες.

Λοιπόν, μην παραλείπετε να θυμιατίζετε το σπίτι σας και το μαγαζί σας και τη δουλειά σας, αν είναι δυνατόν, και θα κλείσω με το «θυμιάζετε, θυμιάζετε, θυμιάζετε». Θυμιατίζοντας να ψάλλουμε τροπάρια, όσα θυμόμαστε, ή να λέμε την ευχή του Ιησού και όταν μας θυμιατίζουν να σκύβουμε το κεφάλι. Το θυμίαμα, το σπίτι το μεταβάλλει σε «κατ’ οίκον Εκκλησία». Και επαναλαμβάνω ότι διώχνει τα δαιμόνια και τους πειρασμούς. Γεμίζουν οι ψυχές όλων των οικείων από θεία ευλογία.