Μια από τις αδελφές της Σκήτης της Αγίας Ξένης, κατέγραψε το τελευταίο κήρυγμα του π. Σεραφείμ Ρόουζ († 2 Σεπτεμβρίου 1982) κατά τη διάρκεια της αγρυπνίας της Μεταμορφώσεως. Ήταν πολύ ειδικό για όλους εμάς που βρισκόμασταν κοντά του.

Κατά την ώρα της Λιτής στην αγρυπνία για τη γιορτή, οι μοναχοί του Μοναστηριού, οι μοναχές της Αγίας Ξένης και οι επισκέπτες πήγαν έξω στο δάσος με πομπή, κρατώντας κεριά και ψάλλοντας τα στιχηρά της εορτής (οι άνδρες στην περιοχή της Σκήτης της Μεταμορφώσεως στην κορυφή του όρους Άγιος Γερμανός, οι γυναίκες στην περιοχή της Σκήτης του Προφήτη Ηλία). Συναντήθηκαν οι φωνές τους καθώς έψαλαν από κοινού στη βάση ενός μεγάλου Σταυρού που υψώνεται πάνω από το φαράγγι Μπίγκουµ. Η νύχτα ήταν χωρίς σύννεφα και έναστρη.

Ο π. Σεραφείμ, με λευκά άμφια, πήγε στον Σταυρό και έκανε νόημα σε όλους να σβήσουν τα κεριά. Στάθηκε σιωπηλός για μια στιγμή, εξετάζοντας το σκοτεινό φαράγγι και τον γεμάτο αστέρια ουρανό, και άρχισε κάπως έτσι:

«Ιδού η μεγαλοσύνη της δημιουργίας του Θεού. Βλέπουμε μια λάμψη, κάπως ακαθόριστη και θαμπή, της ομορφιάς του αιώνιου Βασιλείου του Θεού, για το οποίο όλοι µας δημιουργηθήκαμε. Πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι το σπίτι µας είναι στους ουρανούς. Πρέπει να αποτινάξουμε όλα τα μάταια και ασήμαντα πάθη και ανησυχίες που µας κρατούν δεμένους στη γη, στον πεσμένο γήινο κόσμο, τα οποία µας εμποδίζουν από την πραγματοποίηση του σκοπού της δημιουργίας µας. Πόσο εύκολα ξεχνάμε τον ίδιο τον λόγο της ύπαρξής µας.

Οι έσχατοι χρόνοι είναι ήδη εδώ. Βλέπουμε καθαρά την προετοιμασία της εποχής του Αντιχρίστου. Οι Χριστιανοί θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια πρωτοφανή δοκιμασία της πίστης και της αγάπης τους για τον Θεό. Θα πρέπει να κρυφτούμε στην έρημο, σ’ ένα έδαφος όπως αυτό που βλέπουμε ενώπιόν µας εδώ. Φυσικά, στο τέλος θα μας βρουν.

Ακόμα και εκεί, ο σκοπός του κρυψίµατός µας είναι όχι µόνο για να μείνουμε ζωντανοί, αλλά για να κερδίσουμε χρόνο ώστε να ενισχυθούν οι ψυχές µας για την τελική δοκιμασία. Και αυτό πρέπει να αρχίσει ακόμα και τώρα.

Επομένως. αρχίστε τουλάχιστον να αγωνίζεστε κατά των δεσμών των μηδαμινών παθών και να θυμάστε ότι το αληθινό σπίτι µας δεν είναι εδώ, αλλά στους ουρανούς. Ας πορευόμαστε προς την ουράνια πατρίδα µας, καθώς ο άγιος Γερμανός συνήθιζε να λέει: ‘’Ad αsterα! Ad αsterα!’’ (λατινική έκφραση που σημαίνει∙ ‘προς τ’ αστέρια! Προς τ’ αστέρια!’. Από το ‘Peraspera ad astera’, δηλαδή∙ ‘μέσα από δυσκολίες προς τ’ αστέρια’)».

Τελείωσε και συνέχισε να κοιτάζει προς το ουράνιο γαλάζιο του έναστρου μεγαλείου, χωρίς εμείς να υποψιαζόμαστε ότι είχαμε μπροστά µας μια αναλαμπή του μυστηρίου ενός ανθρώπου που, έχοντας από πολύ καιρό προετοιμάσει την ψυχή του, θα πήγαινε εκεί σύντομα…. (σελ. 473-474)

Ιερομονάχου Δαμασκηνού, π. Σεραφείμ Ρόουζ – Η ζωή και τα έργα του, τ. Α΄, σσ. 473-474, εκδ. Μυριόβιβλος, Αθήνα 2006.

Πηγή: www.orthmad.gr