Στους χρόνους του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Μικρού, το έτος 410 μ.Χ., ο πανάγαθος Θεός θέλησε να πληροφορήσει τους ανθρώπους, αφενός για την κοινή και τελική ανάσταση όλων και αφετέρου για το πώς πρέπει να υμνούν σωστά τον Θεό.

Για τον λόγο αυτό παραχώρησε να γίνουν διαρκείς σεισμοί στην Κωνσταντινούπολη, οι οποίοι κράτησαν για μερικούς μήνες. Εξαιτίας αυτού, όλος ο λαός της Βασιλεύουσας, μαζί με τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο, τον αγιότατο Πατριάρχη Πρόκλο (μαθητή του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου), όπως και όλον τον κλήρο, βρίσκονταν όλοι μαζί έξω στην πεδιάδα όπου τελούσαν λιτανείες και δεήσεις.

Επειδή δε τότε άρχισε, με την επήρεια του διαβόλου, η αίρεση των Θεοπασχίτων*, οι οποίοι είχαν προσθέσει στον Τρισάγιο Ύμνο «ὁ σταυρωθεὶς δι’ ἡμᾶς», για τον λόγο αυτό υψώθηκε μπροστά σε όλους ένα παιδί ψηλά στον αέρα. Μέχρι που μία νεφέλη κατέβασε το παιδί ξανά στη γη, το οποίο με δυνατή φωνή αποκάλυψε σε όλους ότι οι χοροί των αγγέλων ψάλλουν τον Τρισάγιο Ύμνο στον Θεό χωρίς την προσθήκη του «ὁ σταυρωθεὶς δι’ ἡμᾶς», λέγοντας: «Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος ἰσχυρός, Ἅγιος ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς».

Ο χρονογράφος άγιος Θεοφάνης αναφέρει πως το παιδί είχε εντολή να αναγγείλει στον Πατριάρχη Πρόκλο, πως έτσι θα έπρεπε να ψέλνουν τον Τριαδικό Ύμνο. Και βεβαίως ο Πατριάρχης το αποδέχτηκε. Μετά τους λόγους αυτούς τον μεν παιδί παρέδωσε την ψυχή του στα χέρια του Θεού, ο δε σεισμός σταμάτησε.

Το γεγονός αυτό τιμάται από την Εκκλησία στις 25 Σεπτεμβρίου.

* Οι Θεοπασχίτες ήταν υποδιαίρεση της αίρεσης των Μονοφυσιτών και παραδεχόταν την υπό του αιρετικού επισκόπου Αντιοχείας Πέτρου του Γναφέως εισαχθείσα στον Τρισάγιον Ύμνον, «ὁ σταυρωθεὶς δι’ ἡμᾶς». Με τη φράση αυτή οι Θεοπασχίτες ομολογούσαν ότι κατά τη Σταύρωση έπαθε αυτή η ίδια η θεία φύσις του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Διασκευή με πληροφορίες από τον «Μεγάλο Συναξαριστή της Εκκλησίας», μήνας Σεπτέμβριος, τόμος θ’, και τη «Χρονογραφία» του Θεοφάνους Ηγουμένου του Αγρού και Ομολογητού, τόμος α΄, των εκδόσεων Αρμός σε μετάφραση του † Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη.

Πηγή: www.pemptousia.gr