Να ομολογείς την αμαρτία σου καθαρά χωρίς υπεκφυγές. Να ταπεινώνεσαι μέσα στο μυστήριο της Εξομολογήσεως, αλλιώς δεν έχει νόημα να πας στον Πνευματικό.
Να πας να κάνεις τι στην Εξομολόγηση; Να δικαιωθείς; Να σου πει ο Πνευματικός πόσο αδικημένος είσαι από τη ζωή; Πόσα τραβάς από τους άλλους εσύ ο καημένος; Αν θέλεις να μιλήσεις στον ιερέα για να σε συμβουλεύσει για κάποιο θέμα ή πρόβλημα, για να σε στηρίξει στη δοκιμασία που περνάς μπορείς να το κάνεις εκτός Εξομολόγησης.
Να πας στον Πνευματικό με πνεύμα συναίσθησης των πτώσεών σου, να προσέλθεις με τόλμη και ανδρεία στη μετάνοια. Ο Κύριος τέτοια μετάνοια ευλογεί. Αντρίκια. Χωρίς μισόλογα, χωρίς δικαιολογίες. Χρειάζεται, όμως, απόφαση να αλλάξω ζωή.
Πολλοί άνθρωποι θα έρθουν για να εξομολογηθούν, ειδικά όσο πλησιάζει το Πάσχα, όχι όμως επειδή μετανιώνουν, όχι επειδή πήραν απόφαση να αλλάξουν ζωή, όχι επειδή θέλουν να καθαρθούν από τις αμαρτίες τους, αλλά επειδή θέλουν να… κοινωνήσουν. Μα, εξομολογούμαι όχι για να κοινωνήσω, αλλά για να καθαρθώ από τις αμαρτίες μου και ο Πνευματικός, εάν κρίνει απαραίτητο να κοινωνήσω, για να με βοηθήσει ως φάρμακο η θεία Κοινωνία για την πνευματική μου θεραπεία, θα μου το πει. Μπορεί, όμως, να κρίνει ότι αντί για φάρμακο η θεία Κοινωνία θα ενεργήσει μέσα μου ως φαρμάκι γι’ αυτό και ίσως δεν με αφήσει να κοινωνήσω.
Εξομολογούμαι όχι για να κοινωνήσω, αλλά για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες μου. Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό. Έρχονται για Εξομολόγηση και αφού μου πουν το όνομά τους οι άνθρωποι αμέσως μου λένε: «Ήρθα πάτερ, γιατί θέλω να κοινωνήσω το Πάσχα…». Ελάχιστοι είναι αυτοί που θα πουν: «Ήρθα για να ζητήσω συγχώρεση από τον Θεό, ήρθα γιατί αμάρτησα, ήρθα γιατί θέλω να καθαριστώ από τις αμαρτίες μου, οι οποίες είναι αυτές…».
Είναι λάθος να πλησιάζουμε το μυστήριο της Εξομολογήσεως απλά ως μια «αναγκαστική προπαρασκευαστική διαδικασία» για να κοινωνήσουμε. Φυσικά και πριν τη θεία Κοινωνία χρειάζεται Εξομολόγηση και η ευλογία του Πνευματικού μας, όμως η εξομολόγηση είναι ένα ξεχωριστό Μυστήριο από τη θεία Λειτουργία. Γι’ αυτό και η συμμετοχή μας στο μυστήριο της Εξομολογήσεως θα πρέπει να γίνεται για τους λόγους για τους οποίους υπάρχει αυτό το Μυστήριο. Και ο λόγος αυτός είναι η συγχώρεση των αμαρτιών μας, ο καθαρισμός μας από τις αμαρτίες μας, η απόφασή μας να αλλάξουμε ζωή και όχι να αλλάξουμε για λίγο τρόπο ζωής ίσα ίσα για να κοινωνήσουμε και μετά πάλι στα ίδια και χειρότερα.
Να πας να εξομολογηθείς, λοιπόν, για να αφήσεις το παρελθόν πίσω σου και να ατενίσεις το μέλλον σου μαζί με τον Χριστό, ακολουθώντας τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας, βάζοντας στην άκρη τις απόψεις σου περί Πίστεως και τις προσωπικές σου προσεγγίσεις σ’ αυτά τα θέματα. Τα έχουν πει οι θεοφόροι Πατέρες μας όλα! Εάν θέλεις να μάθεις κάτσε και διάβασε τους Αγίους Πατέρες και μην ερμηνεύεις μόνος σου τα πράγματα όπως σε βολεύουν!
Χωρίς να είμαστε έτοιμοι να ταπεινωθούμε, πάντα θα πλησιάζουμε την πνευματική ζωή ως μία ζωή εθίμων και παραδόσεων. Γι’ αυτό θα σου το πω από τώρα: Μην πας να κοινωνήσεις μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα επειδή και μόνο είναι «Άγιες οι ημέρες εκείνες», επειδή συναισθηματικά συγκινήθηκες ή επειδή το έχεις «τάμα» να κοινωνάς τη Μεγάλη Πέμπτη ή το Μεγάλο Σάββατο. Παίζεις με πυρ που θα σε κατακαύσει.
«Άγιες ημέρες» δεν είναι απλά η Μεγάλη Εβδομάδα. Αγία ημέρα είναι η ημέρα που θα καταλάβεις και θα καταλάβω ότι ο Θεός ναι μεν με αγαπά και θέλει να με σώσει, αλλά χρειάζεται και η δική μου ταπείνωση, μετάνοια αλλά και έργα μετανοίας. Δηλαδή, όχι μόνο να αποφεύγω την αμαρτία αλλά και να καλλιεργώ την αρετή χωρίς να εξετάζω τι κάνουν οι άλλοι.
Αυτή είναι η Αγία ημέρα. Η ημέρα που θα δούμε το χάλι μας και θα θελήσουμε συνειδητά, ελεύθερα, υπεύθυνα με τον τρόπο της Εκκλησίας (το μυστήριο της Εξομολόγησης) να βάλουμε νέα αρχή στη ζωή.
Πηγή: www.simeiakairwn.wordpress.com
