Η μοναχή Αικατερίνη Εμπραελίντζε θυμάται:

Μια φορά ο π. Γαβριήλ καθόταν δίπλα στο παρεκκλήσι, σε μια καρέκλα. Εκείνη την ώρα κατέφθασε μια αρκετά όμορφη γυναίκα, με βαμμένα μάτια και φορώντας παντελόνι.

Μόλις είδε τον Γέροντα, κάθισε πάνω του και άρχισε να τον φιλάει:

-Πάτερ Γαβριήλ, τι όμορφος που είσαι! Πώς μ’ αρέσεις! Θα ξανάρθω να σε δω, του είπε.

Απολιθωμένοι από το ξάφνιασμά μας, αναρωτιόμασταν: «Τι να παρακίνησε άραγε την κοπέλα αυτή σε μια τέτοια άσεμνη συμπεριφορά;».

Ο π. Γαβριήλ είχε τα μάτια του στραμμένα στον ουρανό και δεν έβγαζε μιλιά. Το φέρσιμο της κοπέλας φάνηκε σε μας τις μοναχές αστείο και ακατανόητο. Νομίζαμε πως κάποιοι την είχαν στείλει ειδικά γι’ αυτόν το σκοπό. Ο Γέροντας στεκόταν έτσι αρκετή ώρα αμίλητος, ακούγοντας τις ανοησίες της.

Ξαφνικά, την κοίταξε και της είπε:

–Ναι, Μακβάλα! Να έρθεις ξανά.

Όταν άκουσε τ’ όνομά της, η γυναίκα, από τον ενθουσιασμό της μάλλον, διπλασίασε τις αγκαλιές και τα φιλιά. Ύστερα, σαν να συνήλθε, πετάχτηκε από τα γόνατα του Γέροντα, κοιτάζοντας γύρω, άρχισε σιγά -σιγά να απομακρύνεται και βγήκε γρήγορα από τον Ναό.

Εμείς σκεφτόμασταν ότι η Μακβάλα θα ερχόταν και την επομένη και θα επαναλαμβανόταν το ίδιο σκηνικό. Πράγματι, ήρθε. Είχε όμως συμβεί κάτι θαυμαστό. Εκείνη η γυναίκα δεν είχε καμιά σχέση με αυτήν που γνωρίσαμε την προηγούμενη μέρα. Φορούσε μαύρο μακρύ φόρεμα και μαντίλι στο κεφάλι. Τα μάτια της δεν ήταν βαμμένα, παρά μόνο κατακόκκινα από το κλάμα.

Ανέβηκε στο κελί του Γέροντα:

–Πάτερ Γαβριήλ, ξέρω ότι δεν θα μου ανοίξεις την πόρτα, ξέρω ότι ποτέ δεν θα σε ξαναδώ. Συγχώρησέ με για τη χθεσινή συμπεριφορά μου. Ξέρω τι μου έκανες: Με ανέστησες από νεκρή που ήμουν! Σ’ ευχαριστώ για όλα!

Βλέποντας όλα όσα συντελούνταν ενώπιον μας, είχαμε συγκινηθεί και κλαίγαμε για αρκετή ώρα. Από τη μια μέρα στην άλλη ένας άνθρωπος μετανόησε και μεταμορφώθηκε τελείως. Τότε δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε ότι ο π. Γαβριήλ θεράπευσε μυστικά τη γυναίκα αυτή.

Να σημειώσω δε και μια ακόμη σημαντική λεπτομέρεια. Τη δεύτερη μέρα, προτού έρθει η Μακβάλα ξανά στο μοναστήρι, ο Γέροντας σηκώθηκε ξαφνικά και μπήκε στο κελί του. Σαν να είδε τον ερχομό της και απέφυγε να τη συναντήσει. Ενώ την προηγούμενη μέρα, όταν η Μακβάλα έφυγε, ο Γέροντας αμέσως σηκώθηκε και κλείστηκε στο κελί του. Δεν δεχόταν κανένα. Γονατιστός και με δάκρυα προσευχόταν μπροστά στην εικόνα της Παναγίας γι’ αυτή την ψυχή.

Η μνήμη του αγίου Γαβριήλ τιμάται στις 2 Νοεμβρίου.

Απόσπασμα από το βιβλίο Άγιος Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός και ομολογητής.

Επιμέλεια Στέλιος Κούκος

Πηγή: www.pemptousia.gr