Παλιά οι άνθρωποι, όταν αρρώσταιναν, έπαιρναν λαδάκι από το καντήλι τους, αλείφονταν και γίνονταν καλά. Τώρα το καντήλι το έχουν τυπικά, μόνο για να φωτίζει. Και το λάδι, όταν πλένουν το καντήλι, το ρίχνουν στον νεροχύτη.

Κάποτε πήγα σε ένα σπίτι και είδα τη νοικοκυρά να πλένει το καντήλι της στον νεροχύτη.

-Που πάνε τα νερά; τη ρώτησα.

-Στην αποχέτευση, μου λέει.

-Μα καλά, της λέω, από το ένα μέρος παίρνεις λαδάκι από το καντήλι και σταυρώνεις το παιδί σου, όταν είναι άρρωστο, και από το άλλο, όλο το λάδι της κούπας πάει στην αποχέτευση; Πώς το δικαιολογείς αυτό; Πώς να έρθει η ευλογία του Θεού στο σπίτι σου;

Στα σημερινά σπίτια ένα ιερό πράγμα, π.χ., το χαρτάκι που τύλιξες το αντίδωρο, δεν έχεις που να το ρίξεις. Θυμάμαι, στο σπίτι μας ακόμη και τα νερά που πλέναμε τα πιάτα δεν πήγαιναν στην αποχέτευση· πήγαιναν άλλου. Γιατί και τα ψίχουλα είναι ιερά, αφού κάνουμε προσευχή πριν και μετά το φαγητό. Όλα αυτά έχουν λείψει σήμερα, γι’ αυτό έλειψε και η θεία Χάρις και δαιμονίζονται οι άνθρωποι. Όσο μπορούμε, να προσέχουμε σε όλα.

Μετά τη θεία Κοινωνία ή το αντίδωρο ή το Ευχέλαιο, καλό είναι να σκουπίζουμε τα χέρια μας με λίγο βαμβάκι βρεγμένο με οινόπνευμα και να καίμε το βαμβάκι. Όταν σκουπίζουμε το Ιερό, όσα μαζεύουμε να τα ρίχνουμε στη θάλασσα ή να τα καίμε σε έναν καθαρό τόπο, γιατί μπορεί να έπεσε αντίδωρο ή μαργαρίτης. Φυσικά, αν πέσει κάτω ένας μαργαρίτης, ο Χριστός δεν θα καθίσει να πατηθεί, άλλα φεύγει η Χάρις από εμάς.

Στο εξωτερικό, στους Ναούς δεν έχουν ούτε χωνευτήρια. Τα νερά της Προσκομιδής πάνε με τα όμβρια. «Μας απαγορεύουν, λένε, να έχουμε χωνευτήρια, επειδή δημιουργούνται μικρόβια». Όλοι οι άνθρωποι έχουν γεμίσει σωματικά και πνευματικά μικρόβια και, αν στάξει λίγο μύρο στο κεφάλι, σου λένε «θα δημιουργηθούν μικρόβια»! Πώς να έρθει η ευλογία του Θεού;

Άγιος Παΐσιος ο αγιορείτης