Όταν νιώθουμε μεγάλο βάρος λόγω δύσκολων σκέψεων, αν έχουμε τη δυνατότητα να εκμυστηρευτούμε τις σκέψεις μας σε ένα άτομο που σκέφτεται το ίδιο όπως και εμείς, τότε και αυτό είναι «εξομολόγηση». Τότε έρχεται ο Κύριος και μας παρηγορεί διαμέσου αυτού του ανθρώπου που έχει σύμφωνη γνώμη με εμάς.

Εννοείται πως ο Κύριος μας παρηγορεί κάθε στιγμή, ακόμα και όταν είμαστε μόνο μας και δεν έχουμε κάποιο καλό Χριστιανό δίπλα μας. Επειδή όμως πολλές φορές είμαστε μπερδεμένοι και δεν μπορούμε να καταλάβουμε την παρουσία του Κυρίου, είναι καλό να έχουμε δίπλα μας έναν καλό Χριστιανό που να σκέφτεται όπως εμείς. Ο Κύριος είναι πράος και ήσυχος, η φωνή του δεν είναι θορυβώδης, αλλά ήσυχη και ταπεινή και εμείς, επειδή είμαστε ταραγμένοι, δεν μπορούμε να την ακούσουμε.

Τη μια στιγμή, όμως, έχουμε τη μια σκέψη και την άλλη στιγμή έχουμε άλλη σκέψη και ούτω καθεξής. Γι’ αυτό τον λόγο σπάνια μπορούμε να ακούσουμε την ήσυχη, σιγανή, θεϊκή φωνή.

Αν στη συνέχεια αγωνιστούμε κάνοντας καλές πράξεις, αγωνιστούμε να είμαστε καλοί, ο Κύριος μας επισκέπτεται και μας ελευθερώνει από την τυραννία των δύσκολων σκέψεων. Μας ελευθερώνει από τον καταιγισμό των σκέψεων. Τότε μας έρχονται ήσυχες σκέψεις… Τότε ακούμε ξεκάθαρα τη φωνή του Κυρίου και αισθανόμαστε απερίγραπτη χαρά!

(†) Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας (1914-2003)