Συνέλαβαν κάποιον αντάρτη από τα βουνά και δεμένο τον έσερναν μέσα στην πόλη της Κοζάνης και τον έριξαν στη φυλακή.

Όταν το έμαθε ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης πήγε στη φυλακή για να τον δει. Αυτός ήταν εχθρός του. Πολλές φορές προσπάθησε να τον σκοτώσει, αλλά δεν τα κατάφερε.

Οι υπεύθυνοι των φυλακών δεν τον άφηναν να περάσει και του είπαν:

– π. Αυγουστίνε αυτόν έρχεσαι να δεις; Του φέρνεις και φαγητό; Όχι φαγητό, αλλά δηλητήριο να του δώσεις.

Και τους απάντησε:

– Όπως ερχόμουν σε εσάς και έφερνα φαγητό στη φυλακή (*) και όχι δηλητήριο, το ­ίδιο θα κάνω και σε αυτόν τον φυλακισμένο.

Τον άφησαν τότε να περάσει.

Όταν άνοιξε η πόρτα, και ο φυλακισμένος τον είδε, έκλαψε. Ήταν σε αθλία κατάσταση. Τότε είπε:

– Πάτερ Αυγουστίνε, εσύ ήρθες να με δεις; Ούτε η γυναίκα μου, ούτε τα παιδιά μου, ούτε κανένας δεν ενδιαφέρεται πλέον για μένα… Tώρα πιστεύω ότι υπάρχει Χριστός!

(*) Όλοι οι φυλακισμένοι κατά τη Γερμανική κατοχή, αλλά και αργότερα συντηρούνταν από τα συσσίτια που έκανε ο π. Αυγουστίνος στην Κοζάνη, τα οποία έφταναν ημερησίως μέχρι 8.500 μερίδες.

Πηγή: ekdoseisxrysopigi.blogspot.com