Η Αλεξάνδρα Εμελιάνοβνα Κασεβάροβα θυμάται πως ο αρχιερέας Λουκάς είχε βοηθήσει την αδελφή της όχι μόνο να θεραπευτεί, αλλά και να βρει τον δικό της δρόμο προς την Εκκλησία.

Από ηλικία τριών ετών η αδελφή μου Σεραφείμα Εμελιάνοβνα Ακίμουσκινα είχε πόνο στο γόνατο του δεξιού ποδιού της. Για πολλά χρόνια έκανε θεραπεία , αλλά τίποτε δεν τη βοηθούσε. Έτσι αρχίσαμε να συζητάμε για τον ακρωτηριασμό.

Το 1946 κατόρθωσα να με δεχτεί ο άγιος Λουκάς. Με το που βγήκε από το γραφείο του, κοίταξε όλους τους ασθενείς και παρά το ότι ήταν πολλοί αυτοί που τον περίμεναν, είπε αμέσως ποιους πρόκειται να χειρουργήσει. Μεταξύ αυτών ήταν και η αδελφή μου.

Για να κανονίσουμε τον χρόνο και τον χώρο διεξαγωγής της εγχείρησης, έπρεπε να πηγαίνω πολλές φορές στο σπίτι του αρχιερέα στην οδό Κομσομόλσκαγια. Ο Άγιος με συμβούλευσε να γίνει η εγχείρηση στο νοσοκομείο του σιδηροδρόμου, όπου ήταν πολύ καλύτερες συνθήκες. Όπως είπε ο ίδιος, ήταν πιο καθαρό το νοσοκομείο σε σχέση με τα υπόλοιπα.

Ο Σεργκέι Νικολάγιεβιτς Γκλαγόλιεφ, ο αρχίατρος του νοσοκομείου, έδωσε την άδεια για διεξαγωγή της εγχείρησης.

Η εγχείρηση έγινε το χειμώνα. Ο αρχιερέας χειρούργησε το δεξί γόνατο της αδελφής μου, τα καθάρισε όλα από το πύον και μετά πριόνισε το κόκκαλο σε βάθος 3 εκατοστών. Η εγχείρηση ήταν επιτυχής. Αποδείχθηκε πως αντί για φυματίωση του οστού, διάγνωση σύμφωνα με την οποία θεράπευαν την αδελφή μου έως τότε, ο αρχιεπίσκοπος Λουκάς διέγνωσε οστεομυελίτιδα.

Τη δεύτερη μέρα η αδελφή μου εμφάνισε ένα οίδημα και ο γιατρός που την παρακολουθούσε είπε πως το πρόβλημα εμφανίστηκε λόγω της αμέλειας του καθηγητού Βόινο – Γιασενέτσκι (το κοσμικό όνομα του Αγίου). Δήλωσε πως από τα γένια του Δεσπότη, κατά τη διάρκεια της εγχείρησης, έπεσε τρίχα, την οποία και έραψαν μέσα στο γόνατο. Όλο το παρουσιαστικό του γιατρού αυτού έδειχνε απέχθεια στο πρόσωπο του Αγίου. Παρόλα αυτά, όμως, η αδελφή μου στάθηκε γρήγορα στα πόδια της και την ίδια χρονιά πέρασε στο παιδαγωγικό ινστιτούτο.

Μετά την εγχείρηση η Σεραφείμα Εμελιάνοβνα ήρθε να δει τον Άγιο ο οποίος της είπε: «Σε θεράπευσα. Τώρα πρόκειται να σε διδάξω».
Και της έδωσε τις δύο φωτογραφίες του σε μία από τις οποίες έγραψε: «Έγινε δυνατό το πόδι σου, Σίμα. Προχώρα, λοιπόν, χωρίς να κουτσαίνεις, στον δρόμο του Χριστού και να προσεύχεσαι για μένα που σε θεράπευσα».

Αρχιεπίσκοπος Λουκάς, 19 Μαΐου 1946.