Μια μέρα ένας αγρότης ανακάλυψε ότι είχε χάσει το ρολόι του σε έναν αχυρώνα. Παρά το γεγονός ότι δεν αντιπροσώπευε καμία οικονομική αξία, ήταν πολύτιμο για τον αγρότη. Του το είχε προσφέρει ως δώρο έναν αγαπημένο του πρόσωπο. Μετά από μια ανεπιτυχή μακρά αναζήτηση μέσα και γύρω από τον αχυρώνα, εγκατέλειψε.

Βλέποντας κάποια αγόρια που έπαιζαν εκεί κοντά, αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια και υποσχέθηκε μια ανταμοιβή σε όποιον έβρισκε το ρολόι του μέσα στα άχυρα. Ακούγοντας αυτό, τα αγόρια έσπευσαν στο υπόστεγο, ανέβηκαν ολόκληρη τη στοίβα από πάνω προς τα κάτω, αλλά δεν βρήκαν το ρολόι.

Τη στιγμή που ο αγρότης επρόκειτο να εγκαταλείψει όλες τις προσπάθειες να βρει το ρολόι, ένα μικρό αγόρι τον πλησίασε και ζήτησε άλλη μια ευκαιρία. Ο αγρότης, κοιτάζοντας τον, σκέφτηκε «και γιατί όχι», μάλιστα το παιδί φαινόταν ειλικρινές. Επομένως, ο αγρότης έστειλε το αγόρι στον αχυρώνα.

Εκεί, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, το αγόρι έφυγε από τον αχυρώνα με το ρολόι στο χέρι του. Ο αγρότης, συγκλονισμένος από χαρά, ρώτησε με περιέργεια πώς κατάφερε να κάνει ό,τι απέτυχαν τα άλλα αγόρια.

Το αγόρι απάντησε: «Δεν έχω κάνει τίποτα. Μόλις κάθισα στο πάτωμα άκουσα. Στη σιωπή άκουσα τους δείκτες. Πήγα προς την κατεύθυνση του ήχου και το βρήκα».

Ηθικό δίδαγμα: Ένα ήρεμο, γαλήνιο μυαλό μπορεί να σκεφτεί καλύτερα από ένα αναστατωμένο και πολυάσχολο μυαλό. Δώστε στο μυαλό σας λίγα λεπτά σιωπής την ημέρα.