Όταν γράφαμε για τον χρυσό ολυμπιονίκη Νόβακ Τζόκοβιτς, ότι το να κάνει δημοσίως τον σταυρό του είναι πλέον πράξη επαναστατική, ακριβολογούσαμε απόλυτα.

Ακόμα να το συνειδητοποιήσουν κάποιοι; Ζούμε στα προεόρτια διωγμού του χριστιανισμού. Η ακραία χριστιανοφοβική προπαγάνδα περνάει σε φάση ποινικοποιήσεων και περιστολής ελευθεριών. Όχι πια μόνο σε περιόδους «έκτακτης ανάγκης» όπως ήταν η πανδημία, αλλά και σε εποχή «κανονικότητας». Και επιβεβαιώνεται εκ νέου αυτή η πραγματικότητα με την εξωφρενική τιμωρία που επέβαλε η Διεθνής Ομοσπονδία Τζούντο στον Σέρβο τζουντόκα Νεμάνια Μάιντοφ, επειδή έκανε τον σταυρό του, πριν και μετά το τέλος του αγώνα με τον Θοδωρή Τσελίδη στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι.

Η σοκαριστική αυτή είδηση που έχει γίνει viral ιδιαίτερα στις ορθόδοξες χώρες, δείχνει το απύθμενο μίσος των διακρατικών φορέων σε οτιδήποτε θυμίζει Χριστό και Ορθοδοξία. Η Ομοσπονδία Τζούντο τιμώρησε τον Μάιντοφ με πεντάμηνο αποκλεισμό από κάθε αθλητική δραστηριότητα, εξαντλώντας κάθε αυστηρότητα στον Σέρβο Χριστιανό μόνο και μόνο επειδή έκανε το «έγκλημα» να σχηματίσει το ιερό σημείο του Σταυρού.

Αρνούμενος να υποταχθεί σε αυτόν τον φασισμό ουδετεροποίησης των πάντων, ο Μάιντοφ δήλωσε ότι ποτέ δεν πρόκειται να ζητήσει συγγνώμη από την Ομοσπονδία επειδή κάνει τον σταυρό του και δόξασε τον Θεό ως βασικό θεμέλιο της ζωής του και της τεράστιας καριέρας του:

«Ο Θεός μου έδωσε τα πάντα, τόσο στην προσωπική μου ζωή όσο και στην καριέρα μου, και για εμένα είναι το νούμερο ένα, και είμαι περήφανος γι’ αυτό. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Πάντα θα Τον δοξάζω και θα Τον ευχαριστώ», είπε αυτός ο σπουδαίος αθλητής, επιστρέφοντας στα μούτρα των χιτλερίσκων του αθλητισμού το φασιστικό πρωτόκολλό τους.

Έχει σημασία να αντιληφθούμε καλά σε ποιους Ολυμπιακούς αγώνες ποινικοποιήθηκε το σταυροκόπημα ενός ορθόδοξου αθλητή.

Σε μια παρακμιακή Ολυμπιάδα που πήραν χρυσά μετάλλια άνδρες, οι οποίοι έμπαιναν στο ίδιο ρινγκ με γυναίκες και τις ξυλοφόρτωναν ανελέητα.

Σε μια παρακμιακή Ολυμπιάδα που συστήθηκε στην υφήλιο με μια τρανς παρωδία του Μυστικού Δείπνου και έκλεισε τον κύκλο της με μια σατανική τελετή λήξης που αφορούσε την πτώση του Εωσφόρου και τη δικτατορία του Αντίχριστου.

Σε μια παρακμιακή Ολυμπιάδα που ένας μπλε «Διόνυσος» κήρυξε παγκόσμια με το σόου του ότι η ανθρωπότητα πρέπει να βουτηχτεί στον βούρκο των διονυσιακών οργίων.

Σε μια τραγική Ολυμπιάδα που ακόμα και το logo της είχε διαφημιστικό σκοπό για την τρανς «ορατότητα», αλλά ο Χριστιανός απαγορεύεται να ομολογεί την πίστη του.

Σε μια (ακόμα) Ολυμπιάδα που οι μουσουλμάνοι αθλητές μπορούσαν ελεύθερα να δείχνουν τον Αλλάχ στον ουρανό ή να ανοίγουν τα χέρια σε στάση δέησης, και κανένας δεν τους ενόχλησε για παραβίαση κάποιου αγωνιστικού πρωτοκόλλου. Ακόμα και μουσουλμανικές μαντήλες είδαμε σε απονομές μεταλλίων. Ούτε αυτό είναι δημόσια εκδήλωση πίστης;

Σε μια Ολυμπιάδα που αγωνίστηκε εκ νέου και «Ομάδα Προσφύγων» με περισσό καμάρι και δικό της έμβλημα, αλλά ο Χριστιανός απαγορεύεται να κάνει τον σταυρό του γιατί «προκαλεί».

Σε αυτή την άθλια οργάνωση Ολυμπιάδας, βρέθηκε μονάχα ένας Χριστιανός στο μάτι του κυκλώνα. Βέβαια μπήκε στο στόχαστρο και ο έτερος Σέρβος, ο Τζόκοβιτς, αλλά τα μέτρα δημοφιλίας του Τζόκοβιτς, έχουν ξεφύγει από τον έλεγχο των αντίχριστων κέντρων.

Πόσο άσχετοι, πόσο ανίδεοι, πόσο ανιστόρητοι, πόσο διαστρεβλωτές, πόσο υλόφρονες και διεστραμμένοι πρέπει να είναι εκείνοι που κινούν τα νήματα του ολυμπιακού αθλητισμού; Πώς νοούνται Ολυμπιακοί Αγώνες με τιμωρία και καταστολή του πνεύματος; Και μετά μας απευθύνουν στομφώδεις λόγους για «Ολυμπιακό πνεύμα»!

Υποτίθεται ότι οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες εμπνέονται από τους αρχαίους, έτσι δεν είναι; Μα στην αρχαία Ελλάδα οι Ολυμπιακοί Αγώνες, πέρα από αθλητικό, ήταν πιο πολύ θρησκευτικό γεγονός! Ολόκληρο το οικοδόμημα του αρχαίου Ελληνικού αθλητισμού βασιζόταν στο θρησκευτικό συναίσθημα. Και ακόμα περισσότερο, οι αγώνες ήταν κομμάτι της θρησκευτικής λατρείας και όχι το αντίθετο. Πώς, λοιπόν, τώρα αποκόβεις με τη βία τα πιστεύω ενός αθλητή και τα φυλακίζεις στην αφάνεια;

Οι σημερινοί «εγκέφαλοι» του παγκόσμιου αθλητισμού σου λένε ότι στο πλαίσιο της πολιτικής ορθότητας, ο αθλητής πρέπει να είναι ένα περιφερόμενο τομάρι χωρίς πνευματική οντότητα, χωρίς θέση και στάση πίστεως. Και αν τους βγει «προβληματικός» και τα έχει αυτά, θα πρέπει να τα κρύβει, ιδιαιτέρως αν είναι Χριστιανός και ακόμα πιο απαραίτητα αν είναι Ορθόδοξος Χριστιανός.

Οι υπόλοιπες δοξασίες έχουν ευνοϊκότερη μεταχείριση και νεοταξικό «άσυλο», όπως βλέπουμε. Ακριβώς γιατί είναι πλαστά ανθρώπινα κατασκευάσματα και δεν εμποδίζουν τη διαμόρφωση της πανθρησκείας, αλλά αντιθέτως την ευνοούν. Μόνο η αποκεκαλυμμένη Αλήθεια του Χριστού στέκεται ως τείχος στην πορεία της ανθρωπότητας προς την οντολογική πολτοποίηση.

Ο Σέρβος, ο Έλληνας, ο Ρώσος, ο Ρουμάνος και ο κάθε άλλος αθλητής Ορθόδοξης χώρας, πρέπει να γίνει κρυπτοχριστιανός, να εξαφανίσει το σημάδι του Χριστού από τον δημόσιο βίο του. Όχι μόνο για πνευματικούς, αλλά και για γεωπολιτικούς, πλέον, λόγους. Και την ώρα που το σύστημα τραβολογάει τις μάζες να κάνουν σεξοδιαστροφικό «coming out», οι Χριστιανοί πρέπει να κάνουν «disappearing», να εξαφανιστούν, να εξαερωθούν οι πνευματικές πεποιθήσεις τους.

Όπως ήταν απολύτως αναμενόμενο, στη βιομηχανία ψευτοδικαιωματισμού (με τα διεθνή αλλά και τα εγχώρια παρατήματά της) δεν κάηκε ούτε καρφάκι για τη σκανδαλώδη τιμωρία του Σέρβου τζουντόκα.

Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή είναι απασχολημένη με το να πείθει τις γυναίκες πυγμάχους ότι από εδώ και πέρα πρέπει να τρώνε «συμπεριληπτικό» ξύλο από άντρες. Και έτσι σταδιακά να μεταπηδήσει αυτό το αίσχος και σε όλα τα άλλα αθλήματα. Γιατί το να δηλώνεις γυναίκα ενώ δεν είσαι, είναι επαινετό. Αλλά το να δηλώνεις χριστιανός διότι είσαι, γίνεται πλέον κατακριτέο.

Και φυσικά, μην κοροϊδευόμαστε,  η Διεθνής Ομοσπονδία Τζούντο δεν θα προχωρούσε σε μια τόσο προκλητική πράξη, αν δε είχε τις πλάτες των «Αθανάτων» της ΔΟΕ. Παράλληλα, η συντριπτική πλειοψηφία των άλλων διεθνών ομοσπονδιών λουφάζουν μπροστά σε αυτά τα εξοργιστικά φαινόμενα, παραμένοντας κολλημένες στα βρώμικα γρανάζια του νεοταξικού αθλητισμού, αφού η υποστήριξη ενός Σέρβου αθλητή θα ερμηνευόταν ως ρωσόφιλη στάση και θα σήμαινε αιτία πολέμου από το σύστημα.

Και όσον αφορά στα εγχώρια φερέφωνα του ψευτοδικαιωματισμού, εκείνοι ασχολούνται με σπουδαιότερες υποθέσεις. Όπως το να καταγγέλλουν το ότι δεν λέμε «το» για τους «non binary», το ότι δεν λέμε «φοιτητ@», το ότι δεν δεχόμαστε ότι οι γυναίκες πρέπει να γίνουν κουνελομηχανές για γκέι πελάτες κ.λπ.

Για την παραβίαση της θρησκευτικής ελευθερίας που πλέον γίνεται σε θεσμικό επίπεδο, ούτε λόγος φυσικά από τους «δικαιωματιστές». «Η πίστη είναι προσωπικό δεδομένο», σου λένε εκείνοι που διαδηλώνουν τα πεπραγμένα της κρεβατοκάμαράς τους στη λεωφόρο Μεγάλου Αλεξάνδρου και στο Σύνταγμα. Αν είναι Χριστιανός ο αθλητής, του αρκεί να το πιστεύει μέσα του, σου λένε. Καταλαβαίνετε σε τι αντιστροφή λογικής και διαστροφή πραγμάτων ζούμε.

Παρόλο τον ζόφο που βλέπουμε να πυκνώνει γύρω μας, ομολογιακές πράξεις σαν αυτή που έκανε ο Νεμάνια Μάιντοφ, υψώνουν το φρόνημα της χριστιανικής αντίστασης. Του αξίζουν χίλια «μπράβο».

Ταιριάζει να επικαλεστούμε ό,τι ακριβώς είχαμε σχολιάσει και για την ομολογία του Νόβακ Τζόκοβιτς: «Απροσκύνητος και αλύγιστος. Έγινε σύμβολο ελευθερίας. Ξεμπρόστιασε τον φασισμό του συστήματος. Και έγινε σημείο αναφοράς για τον ακηδεμόνευτο αθλητή, και τον πολίτη γενικότερα. Μια διαρκή υπόμνηση του τι μπορεί να πετύχει ο κάθε Χριστιανός, με τον Θεό στο πλάι του».

Του Ελευθέριου Ανδρώνη

Πηγή: sportime.gr