Ο καλός Θεός όλα θα τα οικονομήσει με τον καλύτερο τρόπο. Χρειάζεται, όμως, πολλή υπομονή και προσοχή, γιατί πολλές φορές με το να βιάζονται οι άνθρωποι να ξεμπλέξουν τα κουβάρια, τα μπλέκουν περισσότερο. Ο Θεός με υπομονή τα ξεμπλέκει.

Το 1860, επειδή υπήρχε στο Άγιο Όρος πολύς τουρκικός στρατός, για ένα διάστημα δεν είχε μείνει στη Μονή Ιβήρων κανένας μοναχός. Είχαν φύγει οι Πατέρες, άλλοι με τα άγια Λείψανα, άλλοι για να βοηθήσουν στην Επανάσταση. Ερχόταν στο μοναστήρι μόνον ένας μοναχός από μακριά πού άναβε τα κανδήλια και σκούπιζε. Μέσα και έξω από το μοναστήρι ήταν τουρκικός στρατός, και αυτός ο καημένος σκούπιζε και έλεγε: «Παναγία μου, τι θα γίνει μ’ αυτή την κατάσταση;».

Μία φορά καθώς προσευχόταν με πόνο στην Παναγία, βλέπει να τον πλησιάζει μία γυναίκα –ήταν η Παναγία– που έλαμπε και το πρόσωπό της ακτινοβολούσε. Του παίρνει τη σκούπα από το χέρι και του λέει: «Εσύ δεν ξέρεις να σκουπίζεις καλά. Εγώ θα σκουπίσω». Και άρχισε να σκουπίζει. Υστέρα εξαφανίσθηκε μέσα στο Ιερό. Σε τρεις μέρες έφυγαν όλοι οι Τούρκοι! Τους έδιωξε η Παναγία.

Ο Θεός ό,τι δεν είναι σωστό θα το πετάξει πέρα, όπως το μάτι πετάει το σκουπιδάκι. Δουλεύει ο διάβολος, άλλα δουλεύει και ο Θεός και αξιοποιεί το κακό, ώστε να προκύψει από αυτό καλό. Σπάζουν, λ.χ., τα πλακάκια και ο Θεός τα παίρνει και φτιάχνει ωραίο μωσαϊκό.

Γι’ αυτό μη στενοχωρείσθε καθόλου, διότι πάνω από όλα και από όλους είναι ο Θεός, που κυβερνά τα πάντα και θα καθίσει τον καθέναν στο σκαμνί, για να απολογηθεί για το τι έπραξε, οπότε και θα τον ανταμείψει ανάλογα. Θα αμειφθούν αυτοί που θα βοηθήσουν μία κατάσταση και θα τιμωρηθεί αυτός που κάνει το κακό. Τελικά ο Θεός θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους, αλλά ο καθένας μας θα δώσει λόγο για το τι έκανε σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια με την προσευχή, με την καλοσύνη.

Σήμερα προσπαθούν να γκρεμίσουν την πίστη, γι’ αυτό αφαιρούν σιγά – σιγά από καμιά πέτρα, για να σωριασθεί το οικοδόμημα της πίστεως. Όλοι, όμως, ευθυνόμαστε για το γκρέμισμα αυτό. Όχι μόνο αυτοί που αφαιρούν τις πέτρες και το γκρεμίζουν, άλλα και όσοι βλέπουμε να γκρεμίζεται και δεν προσπαθούμε να το υποστυλώσουμε.

Όποιος σπρώχνει στο κακό τον άλλον θα δώσει λόγο στον Θεό γι’ αυτό. Και ο διπλανός, όμως, θα δώσει λόγο, γιατί έβλεπε εκείνον να κάνει κακό στον συ­νάνθρωπό του και δεν αντιδρούσε.

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης