Δεν είναι συγχώρεση «κατά Χριστόν» όταν απλά «κλείνεις» την παρεξήγηση και η καρδιά έμεινε παγωμένη όπως και οι σχέσεις ψυχρές.

Δεν είναι αγάπη, όπως του Θεού μας, όταν δεν ανεχόμαστε τον δύσκολο άνθρωπο και όταν τονίζουμε την αδυναμία του.

Δεν είναι «οδός προς σωτηρία» όταν δεν υπάρχει υπομονή στις θλίψεις και στις δοκιμασίες που έρχονται αναπάντεχα.

Δεν είναι προσευχή που ενώνει με τον «Θεό της καρδιάς», όταν γίνεται βιαστικά, από καθήκον και για να «νιώσουμε ωραία», δηλαδή συμφεροντολογικά.

Δεν είναι «λειτουργική ζωή» που αποκαλύπτει την ομορφιά του Ουρανού, όταν γίνεται χωρίς λαχτάρα και πόθο να βρεθούμε «εἰς τάς αὐλάς τοῦ Κυρίου».

Δεν είναι η θεία Κοινωνία για ατομική σωτηρία, αυτοδικαίωση και αυτοβεβαίωση της αρετής μας.

Δεν είναι η Λειτουργία της Κυριακής για να σπάσει τη ρουτίνα της βδομάδας, χωρίς συνέχεια στην καθημερινότητα με σχέση και επικοινωνία με τους αδελφούς μας, ώστε να έχει εφαρμογή το: «Λειτουργία μετά τη Λειτουργία».

Δεν είναι Χάρις Θεού η συναισθηματική φόρτωση κατά την προσευχή ή τη Λειτουργία, χωρίς συντριβή της καρδιάς και «πνεῦμα τεταπεινωμένο».

Δεν είναι ταπείνωση η μειονεξία, τα κόμπλεξ κατωτερότητας και η ταπεινολογία.

Δεν είναι πίστη αληθινή, ως εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού, η αναζήτηση των θαυμάτων σε άλλους ή σε εμάς.

Δεν είναι εκκλησιαστική ζωή όταν περιορίζεται στον χώρο του Ναού ή στο προσευχητάριο μου, χωρίς να διαχέεται σε όλες τις πτυχές της ζωής μου.

Δεν είναι χωρίς εγωισμό η επιθυμία μου να γίνουν όλα τα έργα μου τέλεια και αψεγάδιαστα.

Δεν είναι δείγμα γνώσης πνευματικού αγώνα όταν θέλω να παλεύω ενάντια στα πάθη μου χωρίς πτώσεις και αποτυχίες.

Δεν είναι η γνώση του Θεού διανοητική επεξεργασία, απομονωμένη από τη μυστηριακή ζωή και την τήρηση των εντολών του Χριστού.

Δεν είναι, τέλος, η σωτηρία και η ολοκλήρωση του προσώπου μας και η «γεύση ζωής αιωνίου», έργο αποκλειστικά δικό μας, ανθρώπινο.

Μακάρι να πορευόμαστε όπως μας προτείνει ο Χριστός και η Εκκλησία Του, για να έχουμε στην καρδιά την ειρήνη και τη χαρά Του, σ’ ένα κόσμο αγχωμένο και διχασμένο. Για να γίνεται ο κάθε πιστός χριστιανός, πέρα από τα πάθη και τα λάθη του, σημείο που θα δείχνει την αγάπη, την πίστη και την ελπίδα που στηρίζονται στον Χριστό και Θεό μας.

† π. Ανδρέας Αγαθοκλέους

Πηγή: pemptousia.gr