«Καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω… καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου· ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου».
Αυτά σκεφτόταν και μελετούσε να πράξει μια νύχτα, ο άφρων πλούσιος του Ευαγγελίου με το αρρωστημένο μυαλό του. Δεν σκέφτηκε καθόλου ότι ήταν θνητός. Ο θάνατος δεν τον απασχολούσε, μελετούσε με πάθος, πώς να απολαύσει τα όσα του έδωσε ο Θεός με τη σκέψη ότι θα ζήσει πολλά χρόνια.
Δυστυχώς, απρόσμενα, ακούει τη δικαστική φωνή του Θεού να του λέει: «Ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται;». Άνθρωπέ μου μάταιε και θνητέ, του λέει ο Θεός, αυτή τη νύχτα κόβεται το νήμα της ζωής σου και απέρχεσαι στην αιωνιότητα, τι απολογία θα δώσεις, για την αδιαφορία της ψυχής σου, και τη σπατάλη του πολυτίμου χρόνου μεριμνώντας μόνο περί των γήινων; Αυτά βέβαια ισχύουν για κάθε άνθρωπο, όχι μόνο για τον πλούσιο του σημερινού Ευαγγελίου.
Αδελφοί μου, ο πιστός χριστιανός βλέπει όχι την παροδικότητα της παρούσης ζωής, αλλά την αιωνιότητα της άλλης ζωής. Βλέπει έναν ήλιο που δεν θα δύσει ποτέ. Βλέπει μια ημέρα που δεν θα βραδιάσει ποτέ. Βλέπει μια ζωή χωρίς νύχτα. Ο θάνατος για τους πιστούς δεν προκαλεί ζημιά, αντίθετα είναι πρόξενος χαράς και ευφροσύνης. Είναι ο αγωγιάτης που μας οδηγεί από τα ρέοντα στα μένοντα.
Η διάρκεια, λοιπόν, της παρούσης ζωής είναι ελάχιστη συγκριτική με τη διάρκεια της αιωνιότητας. Τι είναι μια σταγόνα στον ωκεανό; Τι είναι ένας κόκκος άμμου στην απέραντη αμμουδιά; Τι είναι ένα φυλλαράκι μέσα στο δάσος; Τι είναι μια νιφάδα μέσα στην απέραντη χιονισμένη βουνοκορφή; Αυτό είναι ο χρόνος μπροστά στην αιωνιότητα.
Επειδή δε οι άνθρωποι ζητάνε τη χαρά, συγκρίνατε τις χαρές τις πρόσκαιρης επίγειας ζωής μπροστά στη χαρά της αιωνιότητας. Οι ψεύτικες χαρές όχι μόνο διαβαίνουν, αλλά κρύβουν μέσα τους την πίκρα. Φαρμάκι αλειμμένο με γλυκόζη και τυλιγμένο σε χρυσόχαρτο είναι οι χαρές του κόσμου.
Η μία ζωή είναι βλεπομένη, ορατή, η άλλη ζωή είναι αιώνια, μη βλεπομένη, αόρατη. Ποιο έχει αξία; Το σώμα που το βλέπουμε ή η ψυχή που δεν τη βλέπουμε; Χωρίς το σώμα η ψυχή μπορεί να ζήσει, χωρίς ψυχή το σώμα δεν μπορεί να ζήσει. Απόδειξη; Ο θάνατος! Με τον θάνατο η ψυχή ζει και ας μην έχει το σώμα, ενώ το σώμα σαπίζει χωρίς την ψυχή. Το κλουβί έχει αξία, διότι φιλοξενεί το πουλί. Το πουλί θα ζήσει και μέσα στο κλουβί και έξω από το κλουβί και μάλιστα έξω από το κλουβί ζει πιο άνετα, πιο ελεύθερα φθάνει σε ύψη μεγάλα. Έτσι και η ψυχή ελεύθερη από το κλουβί του σώματος, φτερουγίζει σε ύψη μεγάλα, αγγελικά, ουράνια, θεϊκά. Αόρατη η αιώνια ζωή στα μάτια του σώματος. Στα μάτια της ψυχής έχει υπόσταση, είναι υπαρκτή. Η καρδιά είναι αόρατη στα μάτια του σώματος, ο γιατρός όμως τη βλέπει, χρησιμοποιώντας τις ακτίνες.
Και εμείς πολλά τα βλέπουμε με τις αισθήσεις του σώματος. Τον αόρατο κόσμο τον βλέπουμε με τις ακτίνες τις πίστεως. Η ψυχή βλέπει όταν τα μάτια κλείνουν και ο άνθρωπος κοιμάται. Απόδειξη το όνειρο. Το τόσο απλό φαινόμενο που λέγεται όνειρο, είναι απόδειξη ότι υπάρχει ψυχή, ότι η ψυχή έχει τα δικά της μάτια και ότι η ψυχή ζει εκτός χώρου και χρόνου. Κοιμάσαι κουρασμένος για λίγα λεπτά και βλέπεις όνειρο, με τέτοιες περιπέτειες που για να πραγματοποιηθούν χρειάζονται ώρες και ημέρες πολλές. Ξυπνάς τρομαγμένος από κάποιο επεισόδιο του ονείρου, βλέπεις το ρολόι σου και κατάπληκτος διαπιστώνεις, ότι μόλις δύο λεπτά είχες κοιμηθεί. Γνωρίζετε ότι και το πιο περιπετειώδες όνειρο διαρκεί ελάχιστα δευτερόλεπτα, κάποτε δε και κλάσματα δευτερολέπτου; Όπως κλείνεις τα μάτια στον ύπνο και η ψυχή βλέπει, έτσι κλείνεις τα μάτια στον θάνατο και η ψυχή εξακολουθεί να βλέπει, μόνο που δεν βλέπει πλέον όνειρα, αλλά βλέπει υπερκόσμιες πραγματικότητες. Από τον χρόνο μεταπηδούμε στην αιωνιότητα.
Ο χρόνος είναι χρήμα με ανυπολόγιστη αξία! Όχι με μία δραχμή, αλλά με ένα λεπτό αγοράζουμε την αιωνιότητα, αρκεί το λεπτό αυτό να είναι λεπτό χρόνου. Πως αγόρασε ο ληστής τον Παράδεισο; Με ένα λεπτό. Ούτε ένα λεπτό δεν χρειάστηκε για να ομολογήσει τον Ιησού Χριστό και να ζήσει το έλεός Του. Να πει με ειλικρινή μετάνοια: «Μνήσθητί μου Κύριε, ἐν τῇ βασιλεία σου».
Γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος φωνάζει: «Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ’ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι. Διὰ τοῦτο μὴ γίνεσθε ἄφρονες, ἀλλὰ συνιέντες τί τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου» (Εφ. 5, 15-17). Να η αγορά του αιώνος! Με τον λίγο χρόνο του παρόντος, αγοράζουμε την αιωνιότητα του μέλλοντος. Με τον λίγο χρόνο, με τον ελάχιστο, όχι μόνο διότι ο χρόνος της ζωής μας και αν φτάσουμε τα εκατό έτη, είναι μια στιγμή μπροστά στην αιωνιότητα. Αλλά και διότι για πολλούς ο χρόνος που τους χωρίζει από τον θάνατο είναι ελάχιστος, τείνει να γίνει χρόνος μηδέν. Ας σπεύσουμε να κάνουμε την αγορά του Παραδείσου. Μπορούμε. Πρόκειται για την καλύτερη επένδυση της ζωής.
Ο χρόνος της ζωής είναι σπορά, η αιωνιότητα είναι θερισμός. Πες μου τι σπέρνεις να σου πω τι θα θερίσεις. Σπέρνεις πίστη; Σπέρνεις αγάπη; Σπέρνεις δάκρυα πόνου και μετανοίας; Θα θερίσεις χαρά παραδείσου αιωνίου. Το λέει ο Κύριος: «Ἑκατονταπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει» (Ματ. 19, 29). Το τονίζει ο απόστολος Παύλος: «Τὸ γὰρ παραυτίκα ἐλαφρὸν τῆς θλίψεως ἡμῶν καθ᾿ ὑπερβολὴν εἰς ὑπερβολὴν αἰώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ἡμῖν, μὴ σκοπούντων ἡμῶν τὰ βλεπόμενα, ἀλλὰ τὰ μὴ βλεπόμενα. τὰ γὰρ βλεπόμενα πρόσκαιρα, τὰ δὲ μὴ βλεπόμενα αἰώνια» (Β΄ Κορ. 4, 17-18).
Χριστιανοί μου ορθόδοξοι. Είμεθα ελεύθεροι. Προσοχή! Προσοχή στην ελευθερία μας. Μπορεί να γίνει το χέρι της σωτηρίας, μπορεί να γίνει το μαχαίρι της αυτοκτονίας μας. Εξαρτάται από την επιλογή που θα κάνουμε. Τι προτιμάτε; Να είμεθα τα δενδρύλλια στο φυτώριο της παρούσης ζωής, που θα μεταφυτευθούν στο κήπο της αιωνιότητας; Η να γίνουμε τα κούτσουρα που θα τροφοδοτήσουν τη φωτιά της κολάσεως; Είμεθα ελεύθεροι να διαλέξουμε. Ο πλούσιος άφρων του Ευαγγελίου, αφρόνως χρησιμοποιώντας τον χρόνο, το χρήμα της ζωής, την ελευθερία, έγινε κούτσουρο της αιωνίου φωτιάς στην κόλαση. Αρκετά χάσαμε τον χρόνο. Αναβολή δεν χωράει. Μέχρι πότε θα παίζουμε με τα αιώνια συμφέροντα μας; Μέχρι πότε θα βγάζουμε στο σφυρί την αιωνιότητα; Μέχρι πότε θα ζούμε σαν αχρίστιανοι; Ας μην αναβάλουμε πια. Τώρα! Όχι αύριο. Τώρα μας καλεί ο Θεός. Τώρα ο χρόνος μας μπορεί να γίνει γραμμάτιο για να κερδίσουμε την αιωνιότητα. Ναι, Κύριε της δόξης, Ιησού φιλάνθρωπέ, αγαπημένε μας Χριστέ. Αξίωσέ μας να κερδίσουμε την αιωνιότητα, χρησιμοποιώντας τον χρόνο της ζωής μας, κάνοντας το δικό σου και μόνο άγιο θέλημα. Αμήν!
