Προς το τέλος του τελευταίου του καλοκαιριού (το 1991), του συνέβη (του Αγίου Ιάκωβου) κάτι πολύ σημαντικό. Δεν το ξεκαθάριζε αν ήτανε στον ύπνο του ή εν εγρηγόρσει.

Έλεγε ότι βρέθηκε στους ουρανούς, ενώπιον μεγαλοπρεπούς άρχοντα, που καθότανε σε μεγαλοπρεπή φωτεινό θρόνο. Δίπλα του και πιο χαμηλά, καθότανε γραμματέας. Κρατούσε μεγάλο βιβλίο στα χέρια και γύριζε όλες τις σελίδες, όπου αναφερόταν κάποια καλή πράξη του ιερομονάχου Ιακώβου.

Κάποτε ο γραμματέας είπε:

– Δεν έχει τίποτε άλλο ο πατήρ Ιάκωβος.

Τότε ο επί θρόνου δόξης καθήμενος επέμενε:

– Πώς δεν έχει άλλο! Έχει! Γύρνα στη σελίδα 365.

Άνοιξε και βρήκε το ωραίο κουτάκι. Σκέφτηκε ο μακαριστός γέροντας και θυμήθηκε. Όταν ακόμα ήτανε στη Φαράκλα (στο χωριό του), τελειώνοντας ο πόλεμος, βρήκε μικρό μεταλλικό κουτάκι, μάλλον θήκη φωτοβολίδων. Ήτανε πολύ ωραίο, τον εντυπωσίασε πολύ, μα χωρίς πολλά το πήγε στην Εκκλησία. Δεν είχανε κατάλληλο κουτί για λιβάνι και το πρόσφερε στον ιερέα με όλη του την καρδιά.

Ο Άγιος Ιάκωβος κοιμήθηκε στις 21 Νοεμβρίου του 1991 και τιμάται στις 22 Νοεμβρίου.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Στυλιανού Παπαδόπουλου, Ο Μακαριστός Ιάκωβος Τσαλίκης, Ηγούμενος Ι.Μ. Οσίου Δαβίδ του Γέροντος, Αθήνα 1983, έκδ. Ι.Μ. Οσίου Δαβίδ.

Πηγή: pemptousia.gr