Δύο λουτρά μας αναγεννούν και μας ανοίγουν την πόρτα του Παραδείσου. Το μυστήριο του Βαπτίσματος και της Μετανοίας (εξομολόγηση). Κάποιοι προστρέχουν στις Εικόνες για να εξομολογηθούν τα αμαρτήματά τους, όμως χωρίς το πετραχήλι του Ιερέως, ως συνεχιστού των Αγίων Αποστόλων, δεν μπορεί να υπάρξει καθαρισμός και ζωοποίηση ψυχής.
Υπάρχει, όμως, και μία άλλη μικρή (micro) εξομολόγηση που μπορούμε να την κάνουμε καθημερινά και να λαμβάνουμε ουκ ολίγη χάρη. Είναι η εξομολόγηση του «Συγγνώμη» που μπορεί ο καθένας να την κάνει ανά πάσα στιγμή, όπου και αν βρίσκεται. Δεν κοστίζει τίποτε. Τρεις συλλαβές είναι μόνο. Πόσοι και πόσοι άνθρωποι με ένα συγγνώμη, που κατάφεραν να πουν, ανακουφίσθηκαν από τόνους ισόβιου ψυχικού βάρους, αλλά να ειρηνεύσουν και με τους γύρω τους;
Αναφέρονται για τον μακαριστό Γέροντα π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο τα εξής: «Μια Κυριακή, μετά τη θεία Λειτουργία, βρισκόταν στο γραφείο του και συζητούσε.
Κάποια στιγμή προστέθηκε στη συντροφιά και ένα πνευματικοπαίδι του με την τετράχρονη κόρη του. Ο Γέροντας διέκρινε αμέσως ότι η μικρή ήταν θυμωμένη και ζήτησε να μάθει την αιτία. Επειδή εκείνη δεν απαντούσε, ανέλαβε ο πατέρας της να εξηγήσει ότι πριν από λίγο είχε χαστουκίσει τον θείο της, καθώς εκείνος αστειευόταν μαζί της. Παρά τις συστάσεις, όμως, που της έγιναν και τη συγγνώμη του θείου της, αυτή δεν ζητούσε συγγνώμη.
Τότε ο Γέροντας τους αφήνει όλους στο γραφείο, την παίρνει από το χέρι και πηγαίνει στο άλλο δωμάτιο. Από εκεί τηλεφωνεί στον θείο της, του εξηγεί την αιτία του τηλεφωνήματος και λέει στην μικρή:
– Έλα, καλό μου παιδάκι. Ζήτησε συγγνώμη από τον θείο σου.
Η μικρή κρατάει το στόμα κλειστό.
– Μια λεξούλα είναι. Πες την καλό μου παιδάκι. Να! Εγώ αύριο θα σου πάρω και ένα δώρο. Πες την αυτή την μικρή λέξη!
Η μικρή ανθίστατο με πεισματική σιωπή. Και ο Γέροντας μονολογεί: «Κοίταξε πώς φοβάται ο διάβολος αυτή τη λέξη, ακόμα και όταν τη λέει ένα μικρό παιδί! Δες πόσο το έχει δέσει και δεν το αφήνει!».
Η προσπάθεια συνεχίζεται άνω του ημιώρου. Στο τέλος ο Γέροντας με επιτιμιτικό ύφος λέει στη μικρή:
– Άκουσε, παιδί μου! Αν δεν ζητήσεις συγγνώμη, δεν θα έχεις τη βοήθεια του Θεού και θα αρρωστήσεις. Άκουσες; Θα αρρωστήσεις!
Η μικρή άρχισε να ψελλίζει ανάμεσα στα δόντια της το «συγγνώμη». Ο Γέροντας επιμένει:
– Πιο δυνατά, παιδάκι μου, πιο δυνατά να ακούσει ο διάβολος και να φύγει μακριά!
Η μικρή το ξαναλέει λίγο δυνατότερα. Ο Γέροντας τότε την ασπάζεται, της δίνει χρήματα και την οδηγεί στο γραφείο, όπου είχε αφήσει τους επισκέπτες να περιμένουν.
– Δώστε όλοι από ένα κατοστάρικο στη Χ., διότι σήμερα πάλεψε με τον διάβολο και τον νίκησε!» (Υποθήκες ζωής π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου, σσ.174-175, εκδ. Ι. Η. Κεχαριτωμένης Θεοτόκου).
π. Διονύσιος Ταμπάκης
