Τη νύχτα 3 με 4 Σεπτεμβρίου 1832, ο Θεός αποκάλυψε στον μεγάλο Γέροντα πατέρα Σεραφείμ όλα όσα είχαν συμβεί στη ζωή μου. Σ’ αυτή τη συζήτηση εκείνος μου είπε και για την πάλη του κατά των δαιμόνων, η οποία κράτησε 1001 μέρες και 1001 νύχτες και όχι 1000 μέρες και νύχτες όπως γράφουν μερικοί. Θεωρώ λοιπόν το καθήκον μου να συμπληρώσω την αναφορά μου και με αυτή τη διήγηση.

Στις 5 Σεπτεμβρίου 1831 ο μεγάλος πατήρ Σεραφείμ με θεράπευσε από μια σοβαρή αρρώστια που είχα τρία χρόνια. Τη θεραπεία μου αυτή μετά την επιβεβαίωσε και ο γιατρός της περιφέρειας του Σιμπΐρσκ κύριος Λιμπγόλντ.

Η θεραπεία αυτή έγινε με τον εξής τρόπο. Όταν με έφεραν στον μεγάλο Γέροντα Σεραφείμ, στο κοντινό του ερημητήριο που εκείνος το αποκαλούσε κοντινό λαχανόκηπο, δίπλα στο ποτάμι Σαρόβκα, εκείνος μου είπε:

-Πιστεύεις ότι ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός είναι αληθινός Θεός και αληθινός Άνθρωπος και όχι μόνο ένας πολύ σοφός άνθρωπος όπως κάποιοι λανθασμένα διδάσκουν για Αυτόν;.

-Πιστεύω, του απάντησα.

-Πιστεύεις ότι η Παναγία, η βασίλισσα των Ουρανών, η Θεοτόκος, είναι Παρθένος πριν τη γέννηση, στη γέννηση και μετά τη γέννηση, ότι δεν Την άγγιξε η φθορά και ότι Αύτη μαζί με τον Υιό της, που μετά από τρεις ήμερες αναστήθηκε από τους νεκρούς, φροντίζει και σήμερα για τη σωτηρία μας;

-Πιστεύω, του απάντησα.

-Πιστεύεις ότι ο Κύριός μας θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός «ἐχθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτός, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» (Έβρ. 13, 8), και όπως παλιά έκανε θαύματα και θεράπευε τις ασθένειες των ανθρώπων μόνο με έναν λόγο Του και έδιωχνε τα διαμόνια, το ίδιο μπορεί να κάνει και σήμερα;

-Πώς να μην το πιστεύω, του είπα. Αν δεν το πίστευα τότε δεν θα έλεγα στους ανθρώπους μου να με φέρουν σε σας, παππούλη μου.

Άλλα εγώ πίστευα, πιστεύω και πάντα θα πιστεύω ότι ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός είναι Υιός του Θεού, Μονογενής και Θεάνθρωπος, αληθινός κατά τη θεότητα και κατά την ανθρωπότητά Του, ότι η θεότητα δεν έπαψε να είναι θεότητα, ούτε η ανθρωπότητα θεοποιήθηκε, αλλά Εκείνος στις δύο Του φύσεις ασυγχύτως γνωρίζεται.

Επίσης, πιστεύω ότι ή Άχραντος Θεοτόκος είναι Αειπάρθενος και είναι η δική μου προστασία.

Και όπως Εκείνος παλιά έκανε θαύματα διώχνοντας τα δαιμόνια και θεραπεύοντας κάθε ασθένεια στους ανθρώπους, το ίδιο μπορεί να κάνει και σήμερα με τις πρεσβείες της Παναγίας Μητέρας Του.

Όμως εγώ, εξαιτίας των πολλών μου αμαρτιών, δεν έχω παρρησία ενώπιόν Του, γι’ αυτό και σκέφτηκα εσάς. Μου είχατε δώσει μια φορά την ευχή σας, τότε που ήμουν εφτά χρονών. Ξέρω ότι ευαρεστείτε τον Θεό και την Παναγία, γι’ αυτό και είπα να με φέρουν εδώ για να με θεραπεύσετε.

Αυτός χαμογέλασε και μου είπε:

-Αν πιστεύετε, ευλαβέστατε, αυτό σημαίνει ότι ήδη έχετε γίνει καλά. Είστε υγιής και δεν έχετε ανάγκη θεραπείας.

-Δεν μπορώ να σηκωθώ, του απάντησα. Τέσσερις άνθρωποι κρατάνε το σώμα μου και ο πέμπτος το κεφάλι. Και μόνος σας βλέπετε ότι δεν μπορώ να κουνηθώ. Πώς μπορώ να σταθώ όρθιος;

-Μπορείτε, μου είπε εκείνος κάνοντας νεύμα στους ανθρώπους μου να κάνουν στην άκρη, και ό ίδιος με σήκωσε με τα χέρια του. Με αυτόν τον τρόπο, είπε, βλέπετε πόσο καλά στέκεστε στα πόδια σας;

-Ναι! Στέκομαι επειδή εσείς με κρατάτε, του απάντησα.

-Όχι, μου είπε χαμογελώντας εκείνος. Όχι! -και πήρε τα χέρια του από μένα- Να! Τώρα δεν σας κρατάω, αλλά και πάλι στέκεστε στα πόδια σας μια χαρά, προχωράτε τώρα, ο Κύριος σας θεράπευσε.

-Με συγχωρείτε, του είπα εγώ. Αλλά αν αρχίσω να περπατάω θα πέσω κάτω και θα είμαι χειρότερα από ότι είμαι τώρα.

-Όχι! μου απάντησε εκείνος.

Με πήρε από το χέρι και προχωρήσαμε μαζί. Περπατούσα χωρίς να σκοντάφτω.

-Μπορεί ένας άνθρωπος να περπατάει καλύτερα; με ρώτησε. Έχετε γίνει εντελώς καλά.

Μετά άρχισε να με σπρώχνει από πίσω λέγοντας:

-Προχωράτε, ευλαβέστατε, προχωράτε Τι ωραία που περπατάτε… Και έτσι θα περπατάτε πάντα. Ο Κύριος σας έκανε καλά.