Ἀνησυχητικὰ εἶναι τὰ στοιχεῖα ποὺ φέρνουν στὴν ἐπιφάνεια ἔρευνες σχετικὲς μὲ τὴν ἐξάρτηση παιδιῶν καὶ ἐφήβων στὸ διαδίκτυο. Σύμφωνα μὲ τὴν καθηγήτρια Παιδιατρικῆς τοῦ ΕΚΠΑ κ. Ἄρτεμι Τσίτσικα, τὸ 2014 παρατηροῦνταν ἤπιος ἐθισμὸς στοὺς ἐφήβους σὲ ποσοστὸ 13%, ἐνῶ σοβαρὸς στὸ 2%. Τὸ 2019 ὁ ἤπιος ἐθισμὸς αὐξήθηκε στὸ 35% περίπου καὶ ὁ σοβαρὸς στὸ 10%, ἐνῶ μετὰ τὴν πανδημία τὰ ποσοστὰ αὐτὰ διπλασιάσθηκαν. Ἐπιπλέον οἱ ἡλικίες ποὺ παρουσιάζουν τέτοια συμπτώματα ὅλο καὶ μικραίνουν, καθὼς οἱ παρατηρήσεις τώρα ἀφοροῦν καὶ παιδιὰ τοῦ Δημοτικοῦ.
Ἡ ἐν λόγῳ καθηγήτρια ἐξηγεῖ τί σημαίνει ἐθισμός: «Ὅταν γίνεται χρήση τοῦ διαδικτύου τέτοια, ποὺ νὰ προκαλεῖ ἐπιπτώσεις στὴν καθημερινὴ λειτουργικότητα σὲ ἁπλὰ πράγματα, ὅπως ἡ διατροφή, ὁ ὕπνος, ἡ σχολικὴ δραστηριότητα, οἱ σχέσεις, ὑπάρχει πρόβλημα. Ὅταν τὰ παιδιὰ ἀπομονώνονται, δὲν φροντίζουν τὸν ἑαυτό τους, τὴν ὑγιεινή τους, ὅλο αὐτὸ δὲν ἐντάσσεται στὸ πλαίσιο τοῦ φυσιολογικοῦ. Αὐτὸς ὁ ἐθισμός (…) προκαλεῖ στὰ παιδιὰ ἐλλειμματικὴ προσοχή. Ἔχει ἐπίπτωση καὶ στὸ μαθησιακό τους κομμάτι, στὴ συμπεριφορά τους, στὸ συναίσθημά τους. Πολλὲς φορὲς τὰ παιχνίδια στὰ ἀγόρια μπορεῖ νὰ εἶναι βίαιου περιεχομένου (…) καὶ ὡς κορυφὴ τοῦ παγόβουνου ἔχουμε τὴν ἔξαρση τῆς βίας τῶν ἀνηλίκων, ποὺ παρατηρεῖται γύρω μας τελευταῖα».
Ἡ κ. Τσίτσικα ἀναφέρεται καὶ στὰ ἀρνητικὰ πρότυπα ζωῆς ποὺ παρέχουν συχνὰ στὰ παιδιὰ οἱ «influencers» τοῦ διαδικτύου (ἄτομα ποὺ ἐπηρεάζουν τὴν κοινὴ γνώμη μέσῳ τῶν κοινωνικῶν δικτύων): «Πάρα πολλὲς φορὲς ἔχουν μιὰ ἐπίδραση ποὺ θὰ λέγαμε ὅτι χτυπᾶ τὸ ἀξιακὸ σύστημα τῶν παιδιῶν. Δηλαδή (…) δίνουν μεγάλη ἔμφαση στὸ εὔκολο κέρδος, στὴν ἐπιφανειακὴ δράση, στὴν ἐμφάνιση, στὸ νά (…) ἔχουμε βραχυπρόθεσμες καὶ ὄχι τόσο μακροπρόθεσμες ἀμοιβές, ὄχι μακροπρόθεσμους στόχους. (…) Σὲ ὅλα αὐτὰ χρειάζεται ὁ ἀντίπαλος πόλος, ἡ ἔμπνευση ποὺ θὰ προστατεύει τὰ παιδιά, προερχόμενη ἀπὸ τὴν οἰκογένεια, ἂν εἶναι εφικτό, τὸ σχολεῖο (…) τὴν Πολιτεία» («aktines.blogspot.com» 28-11-2024).
«Ἂν εἶναι ἐφικτό», παρατηρεῖ ἡ κ. καθηγήτρια, ἀναφερόμενη στὴν ἔμπνευση ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ λαμβάνουν τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὴν οἰκογένεια. «Ἂν εἶναι ἐφικτό», διότι, δυστυχῶς, ἐν πολλοῖς δὲν εἶναι τὰ τελευταῖα χρόνια, ποὺ τὸ παραδοσιακὸ μοντέλο οἰκογένειας ἔχει παντοιοτρόπως ἀποδομηθεῖ. Μέσα σὲ διαλυμένη οἰκογένεια τί πρότυπα ζωῆς μπορεῖ νὰ ἔχει ἕνα παιδί; Ὅταν ἀπουσιάζουν ἀπὸ τὴ ζωή του, τὶς ἀνησυχίες του, τοὺς προβληματισμούς του ὁ πατέρας καὶ ἡ μητέρα, καθὼς ὁ καθένας στὴν οἰκογένεια βρίσκεται «στὸν δικό του κόσμο» μέσα ἀπὸ τὴν ὀθόνη, τί μποροῦμε νὰ περιμένουμε ἀπὸ τὰ παιδιά; Καὶ ναὶ μὲν εἶναι ἐπαινετὴ ἡ προσπάθεια ποὺ καταβάλλει ἡ Πολιτεία μὲ διάφορα μέτρα γιὰ ἐπίσχεση τοῦ ἀνησυχητικοῦ φαινομένου τοῦ παιδικοῦ ἐθισμοῦ στὸ διαδίκτυο. Εἶναι ὅμως ἐπιτακτικὴ ἡ ἀνάγκη γιὰ ἔμπνευση στὰ παιδιά μας μέσα ἀπὸ τοὺς πυλῶνες ἐκείνους, ποὺ ἀνέκαθεν στὴν πατρίδα μας συγκροτοῦν καὶ συγκρατοῦν τὴν ὑγιὴ κοινωνικὴ ζωὴ κοντὰ στὸν Θεό, τὴ φύση, τὸν συνάνθρωπο.
Πηγή: osotir.gr
