Κάθε άνθρωπος κουβαλάει μέσα του δύο φωνές, η μία ψιθυρίζει μια γυμνή αλήθεια, και η άλλη ψεύτικη πραγματικότητα για να την αντέξει.

Πόσες φορές κοιταχτήκαμε στον καθρέφτη και είδαμε μόνο τα πρόσωπά μας, ενώ οι ψυχές μας ήταν πίσω από το τζάμι, μας κοιτούσαν με άδεια μάτια; Έχουμε προσπαθήσει ποτέ να μείνουμε σε απόλυτη σιωπή, ακούγοντας τις σκέψεις μας καθώς κυλούν χωρίς περιορισμούς;

Είναι τρομακτικό! Ο άνθρωπος δεν αντέχει να κοιτάει τον εαυτό του, γι’ αυτό γεμίζει τη ζωή του με θόρυβο, δουλειά, άδειες συζητήσεις, εκπληκτικά πράγματα, οτιδήποτε τον κάνει να ξεφύγει από την ερώτηση που πάντα τον στοιχειώνει: «Γιατί είμαι εδώ; Τι με κάνει να συνεχίζω;».

Ίσως η απάντηση δεν είναι να ψάχνεις, αλλά να σταματήσεις να τρέχεις μακριά.

Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι