Χριστιανός χωρίς σταυρό και αγώνα δεν νοείται. Χριστιανός που ακολουθεί ένα εύκολο δρόμο δεν νοείται. Νόμισαν και νομίζουν μερικοί, ότι Χριστιανός είναι να τηρεί κανείς μερικές ηθικές εντολές και να καλοπερνάει στη ζωή του, να έχει ανέσεις, να έχει μία ευημερία ανθρώπινη και να έχει μία ζωή ανθρωπίνως εξασφαλισμένη. Αλλά δεν είναι αυτός ο Χριστιανός.

Χριστιανός είναι εκείνος ο οποίος κάθε ημέρα αγωνίζεται. Αγωνίζεται για να αγαπήσει τον Θεό. Αγωνίζεται για να αγαπήσει τον αδελφό του. Επειδή δε ο εγωισμός είναι που εμποδίζει τον άνθρωπο να αγαπήσει τον Θεό και να αγαπήσει τον αδελφό του, αγωνίζεται για να ξεριζώσει από μέσα του τον εγωισμό. Αγωνίζεται για να ξεριζώσει τα πάθη, τα οποία σκοτίζουν τον νου του ανθρώπου και αιχμαλωτίζουν την καρδιά του. Αγωνίζεται να ευαρεστήσει τον Θεό.

Γνωρίζει τις εντολές του Θεού και θέλει αυτές τις εντολές να τις τηρήσει στη ζωή του με ακρίβεια. Όχι για να δικαιωθεί απέναντι του Θεού εγωιστικά, αλλά για να ευαρεστήσει τον Κύριο από αγάπη.

Και ο αγώνας που κάνει ο Χριστιανός γι’ αυτό γίνεται. Όχι για να πει στον Θεό· «εγώ είμαι εντάξει· δικαιούμαι τη σωτηρία» -γιατί τότε θα ήταν ένας Φαρισαίος- αλλά για να πει στον Θεό· «Κύριε, παρ’ όλη την αδυναμία μου και την αμαρτωλότητά μου, εγώ σε αγαπώ. Και σαν έκφραση της αγάπης μου, προσπαθώ να κάνω τις εντολές Σου και το άγιό Σου θέλημα. Και από Εσένα εξαρτάται, αν θα μου δώσεις τη σωτηρία και αν θα μου δώσεις τη Χάρι Σου».

(†) Γέροντας Γεώργιος Καψάνης