Ένας άνδρας ήταν νυμφευμένος με τέσσερις γυναίκες. Για την καθεμία όμως είχε διαφορετικά συναισθήματα.

Αγαπούσε την τέταρτη γυναίκα του περισσότερο. Γι’ αυτό και της έδινε τη μεγαλύτερη προσοχή από τις άλλες, ξοδεύοντας γι’ αυτήν ό,τι καλύτερο.

Αγαπούσε, επίσης, την τρίτη σύζυγό του και αυτήν πάντα ήθελε να τη δείχνει στους φίλους του. Ωστόσο, είχε πάντα τον φόβο ότι θα μπορούσε να φύγει μακριά με κάποιον άλλο.

Αγαπούσε, επίσης, τη δεύτερη σύζυγό του και κάθε φορά που αντιμετώπιζε κάποια προβλήματα, πάντα στρεφόταν προς αυτήν για να τον βοηθήσει και να του βρει λύσεις.

Δεν αγαπούσε, όμως, καθόλου την πρώτη του γυναίκα, παρόλο που εκείνη τον αγαπούσε βαθιά, ήταν πολύ πιστή σε αυτόν και του έδινε συνεχώς μεγάλη προσοχή.

Μια μέρα ο άνθρωπος αυτός αρρώστησε πολύ και ήξερε ότι επρόκειτο να πεθάνει σύντομα. Σκέφτηκε, λοιπόν, ο άμοιρος ότι θα ζητούσε σε μια από αυτές να τον ακολουθήσει μαζί και στον θάνατο.

Έτσι, ρώτησε την τέταρτη σύζυγο αν θα πέθαινε μαζί του και να είναι η αιώνιά του συντροφιά. «Δεν υπάρχει περίπτωση!», του απάντησε και έφυγε χωρίς άλλη λέξη.

Ζήτησε και από την τρίτη σύζυγό του το ίδιο αλλά αυτή, χειρότερη από την τέταρτη, του είπε ότι όχι μόνο δεν θα τον ακολουθήσει, αλλά μόλις πεθάνει θα ξαναπαντρευτεί.

Στη συνέχεια ζήτησε και από τη δεύτερη σύζυγό του το ίδιο. Αυτή όμως του απάντησε ότι έχει τη δύναμη να τον ακολουθήσει μέχρι το κοιμητήριο και ότι θα επισκέπτεται πάντα τον τάφο του.

Συντετριμμένος από τις απαντήσεις που δεν περίμενε, στράφηκε στην τελευταία του επιλογή, την πρώτη γυναίκα της ζωής του. Εκείνη, όπως εξάλλου έκανε πάντα, του είπε ότι θα τον ακολουθήσει πιστά όπου και να πάει. Αμέσως ο άντρας κοίταξε τη γυναίκα του και για πρώτη φόρα συνειδητοποίησε ότι ήταν υποσιτισμένη και παραμελημένη.

Στην πραγματικότητα, όλοι έχουμε τέσσερις γυναίκες στη ζωή μας.

α) Η τέταρτη σύζυγος είναι το σώμα μας. Δεν έχει σημασία πόσο πολύ χρόνο και προσπάθεια θα σπαταλήσουμε για να φαίνεται όμορφο, αυτό θα μας αφήσει όταν θα πεθάνουμε.

β) Η τρίτη γυναίκα είναι όλα τα υλικά αγαθά που έχουμε αποκτήσει και που, συνήθως, έχουμε αφιερώσει την περισσότερη μας ενέργεια σε αυτά. Όταν πεθάνουμε, όμως, αμέσως θα πάνε σε άλλους ιδιοκτήτες.

γ) Η δεύτερη σύζυγος είναι η οικογένεια και οι φίλοι μας. Δεν έχει σημασία πόσο δυνατοί είναι οι δεσμοί μας και πόσοι ήταν εκεί για μας όταν είμαστε ζωντανοί, όταν πεθάνουμε θα μας συνοδεύσουν το πολύ μέχρι το κοιμητήριο.

δ) Η πρώτη σύζυγος είναι η ψυχή μας. Την παραμελούμε στην επιδίωξή μας για υλικό πλούτο, ευημερία και ευχαρίστηση. Είναι πραγματικά όμως η μόνη που θα μας ακολουθήσει, όπου και αν πάμε, ακόμη και μετά θάνατον.

Μακάρι να αγαπήσουμε την ψυχή μας και να συνειδητοποιήσουμε, εγκαίρως, πόσο σημαντική είναι και να κάνουμε τα πάντα για να τη διατηρήσουμε αγνή, καθαρή και όμορφη.

Ίσως τότε να γίνουμε πιο πνευματικοί άνθρωποι και πιο σωστοί απέναντι στους άλλους. Ίσως έτσι να μπορέσουμε κάποτε να ζούμε σε μια καλύτερη κοινωνία και να μπορέσουμε, επίσης, να αποκτήσουμε μια θέση στην αιώνια βασιλεία του Θεού.