Δυο φράσεις παγιδεύουν τους ανθρώπους… Το «έχεις καιρό ακόμα» και το «έλα μωρέ, δεν έγινε και τίποτα».

«Έχεις καιρό ακόμα», σου λέει ο λογισμός… Και έτσι, αφήνεις «ευχαριστώ», «συγγνώμες» και «σ’ αγαπώ» ανείπωτα… Και έτσι περνάν οι μέρες, περνάν οι μήνες, περνάν τα χρόνια και πριν καλά – καλά το καταλάβεις, φεύγεις απροετοίμαστος… Ατακτοποίητος. Τόσο σε σχέση με τον Θεό, όσο και με τους ανθρώπους.

«Έλα μωρέ, δεν έγινε και τίποτα», σου λέει ο λογισμός. Και όλα εκείνα τα μικρά, φουντώνουν, γιγαντώνονται και γίνονται θηρία. Και γίνεσαι σκλάβος των παθών σου, σκλάβος των ενορμήσεων και απορείς μετά πώς έγινε και έπεσες τόσο χαμηλά.

Δυο φράσεις παγιδεύουν τους ανθρώπους… Το «έχεις καιρό ακόμα» και το «έλα μωρέ, δεν έγινε και τίποτα».

Πρόσεχε τες και τις δύο αδερφέ μου.

Χριστός Ανέστη!

Ελευθεριάδης Ελευθέριος (Ψυχολόγος MSc)