Ως πνευματικός, έχοντας εξομολογήσει χιλιάδες ανθρώπων πάσης τάξεως, ηλικίας, μορφώσεως, φύλου, και επαγγέλματος, διαπίστωσα ότι το θέμα της μαγείας είναι μια μεγάλη και εκτεταμένη πλέον κοινωνική πληγή. Είναι μια τέχνη με την οποία άνθρωποι πού έχουν παραδώσει την ψυχή τους στα πονηρά πνεύματα, τα καλούν να τους βοηθήσουν, είτε για «καλό», όπως στην ανοησία τους πιστεύουν, είτε για κακό, όπως και πράγματι είναι. Πρέπει ακόμη να σημειωθεί ότι τόσο στη μαγεία όσο και στη μαντεία υπάρχει μεγάλη και απροσδιορίστου εκτάσεως απάτη! Η ίδια, άλλωστε, λέξη «Μαγεία», είναι λέξη αρχαία σανσκριτική και σημαίνει απάτη!
Ρώτησα, ως Εξομολόγος, αρκετούς από αυτούς που, μετανοημένοι για τα έργα τους, ερχόντουσαν να εξομολογηθούν. Οι ίδιοι μου έλεγαν ότι δεν γνώριζαν απολύτως τίποτα από μαγεία, αλλά απλώς εξαπατούσαν τους αφελείς για να τους πάρουν χρήματα. Πρέπει, όμως, να ομολογήσω, ότι εκτός από τους αγύρτες, και είναι πάρα πολλοί, υπάρχει και πραγματική μαγεία. Υπάρχουν άτομα, άνδρες και γυναίκες, οι λεγόμενοι «μάγοι» ή «μάγισσες», που έχουν παραδώσει, ακόμη και με συμβόλαιο, την ψυχή τους τελείως στον άρχοντα του σκότους, επικαλούμενοι τα πονηρά πνεύματα, για να κάνουν κακό στους άλλους.
Συνήθως οι επικλήσεις αυτές γίνονται τη νύχτα στις ερημιές, σε λαγκάδια, σε σταυροδρόμια, σε ταράτσες σπιτιών, κ.λπ. Εκεί συνήθως η μάγισσα βγάζει τα ρούχα της, σημειώνει Σταυρό στο χώμα και τον πατάει, βεβηλώνοντάς τον, για να καλέσει τα πνεύματα. Αν δεν βεβηλώσει τον τίμιο Σταυρό και τα ιερά, για να αποδείξει με τον τρόπο αυτό ότι ανήκει στο σκότος, αυτά αρνούνται να την ακούσουν. Είναι δε τρομακτικό πράγμα όταν παρουσιάζονται τα πονηρά πνεύματα.
Μού διηγείται εξομολογούμενος: «Παρακινήθηκα από άλλους, για κάποιο πρόβλημά μου, να πάω σε μάγισσα για να κάνει κάπου μάγια. Επειδή δεν της είχα εμπιστοσύνη, θέλησα να πάω μαζί της την ώρα που θα τα έκανε. Μου είπε να μην πάω. Εγώ επέμεινα και πήγα. Πήγαμε τα μεσάνυχτα σε μια ερημιά. Με άφησε σε ένα μέρος και αυτή προχώρησε. Εγώ παρακολουθούσα. Έκανε στην αρχή κάποια από τα δαιμονικά της. Έβγαλε και τα ρούχα της. Με κάποιες περίεργες κινήσεις και σχήματα καλούσε τους δαίμονες. Την παρακολουθούσα κουνώντας το κεφάλι μου για τις ανοησίες που έβλεπα. Σε λίγο, όμως, ακούω τρομερούς συριγμούς, που διαρκώς δυνάμωναν. Κατόπιν έβλεπα από παντού να πέφτουν στο έδαφος με δύναμη κάτι μαύρα πλάσματα, σαν γάτες και σκυλιά. Τρόμαξα! Είπα όσες προσευχές ήξερα από τον φόβο μου. Λίγο ακόμη και θα πάθαινα συγκοπή. Χριστέ μου, έλεγα, σώσε με απόψε, και δεν το ξανακάνω».
Να σημειώσουμε ακόμη ότι αρκετές φορές τα ίδια αυτά πνεύματα κακοποιούν και δέρνουν τους «φίλους» τους τούς μάγους. Τους σαπίζουν κυριολεκτικώς στο ξύλο!
Υπάρχουν δύο είδη μαγείας. Η λευκή και η μαύρη, χωρίς όμως καμιά διαχωριστική γραμμή μεταξύ τους. Δυστυχώς, όμως, πολλοί καταφεύγουν, όχι στην Εκκλησία για να τους λύσει τα μάγια, αλλά στους μάγους, στα μέντιουμ, και στις μάγισσες. Και εκεί, δυστυχώς, αντί να λυθούν, δένονται χειρότερα. Και αν, προς στιγμήν, φανεί κάποια βελτίωση, για να δώσεις εμπιστοσύνη να συνεχίσουν, το τελικό αποτέλεσμα, ακόμη και μετά από κάποιον καιρό δήθεν καλυτέρευσης, θα είναι τραγικό. Και σ’ αυτή τη ζωή και στην άλλη.
Μόνον οι άνθρωποι πού ανήκουν συνειδητά στην Ορθόδοξη Εκκλησία τού Χριστού, που βρίσκονται προφυλαγμένοι μέσα στη νοητή μάνδρα Του, όπως στα Ευαγγέλιά Του αναφέρει, είναι ασφαλισμένοι από τη μαγεία. Και αντίθετα, οι άνθρωποι που βρίσκονται μακριά από τον Χριστό και την Εκκλησία Του, μακριά από προσευχή, από ειλικρινή εξομολόγηση, συμφιλίωση με τον Θεό και από Αγία Κοινωνία, ανά πάσα στιγμή κινδυνεύουν. Κινδυνεύουν στην εργασία τους, στις συναλλαγές τους, στη γειτονιά τους, ακόμη και στην ίδια τη συγγένειά τους, από κακόψυχους και μοχθηρούς ανθρώπους, που θα καταφύγουν σε μάγους για να τους διαλύσουν το σπίτι ή και να τους σκοτώσουν. Υπάρχουν περιστατικά, είναι πάρα πολλά, από οικογένειες που έλιωσαν στο κρεββάτι από άγνωστες «αρρώστιες» ή που εκ θεμελίων καταστράφηκαν.
Απόσπασμα από το βιβλίο Υπάρχουν μάγια; του Αρχιμ. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου (Προηγούμενου της Ιεράς Μονής Πετράκη).
