Δεν υπάρχουν σχόλια

Η πιο μεγάλη τιμωρία για τον εαυτό σου

Κανείς δεν θέλει να είναι δεσμευμένος σε άνθρωπο ή αντιλήψεις που δυσκολεύουν τη ζωή του. Η ελευθερία ζωντανεύει την ύπαρξη, προξενεί χαρά, γίνεται βάση για δημιουργία. Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις που είτε συνηθίσαμε στην απουσία της είτε αγνοούμε την πραγματικότητα και ζούμε με ψευδαισθήσεις ελευθερίας.

Ο άγιος Σιλουανός, απαντώντας σε κάποιο φοιτητή που τον ρώτησε τι είναι και πώς αποκτάται η ελευθερία, είπε: «Όσο περισσότερο δεσμεύεις τον εαυτό σου τόσο μεγαλύτερη ελευθερία θα έχει το πνεύμα σου. Πρέπει να δεσμεύεις τα πάθη μέσα σου, για να μην κυριεύσουν το πνεύμα σου. Πρέπει να δεσμεύεις τον εαυτό σου, για να μην αδικήσεις τον πλησίον σου».

Ο Χριστός είπε στους Ιουδαίους που είχαν πιστέψει σε Αυτόν: «Αν εσείς αποδειχθείτε υπάκουοι στον λόγο μου, τότε θα είστε πραγματικά μαθητές μου και θα γνωρίσετε την αλήθεια, και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει» (Ιω. 8, 31-32).

Και ακόμα, ευρισκόμενος ο Κύριος μπροστά στον Πιλάτο και διαλεγόμενος μαζί του, τον βεβαιώνει ότι «γι’ αυτό γεννήθηκα και γι’ αυτό ήρθα στον κόσμο, για να φανερώσω την αλήθεια. Όποιος αγαπά την αλήθεια καταλαβαίνει τα λόγια μου» (Ιω. 18, 37). Τότε ο Πιλάτος Τον ρωτά, χωρίς να περιμένει απάντηση: «Και τι είναι αλήθεια;». Όμως, ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του: «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή» (Ιω. 14, 6). Αυτό παραπέμπει στην Αλήθεια ως πρόσωπο και όχι στην αλήθεια ως διδασκαλία, πράγμα που σημαίνει ότι γνωρίζοντας τον Χριστό γνωρίζεις την Αλήθεια που σε ελευθερώνει.

Αδικείς τον εαυτό σου:

Όταν δέχεσαι διδασκαλίες και εντολές που η Εκκλησία του Χριστού δεν διδάσκει.

Όταν εμπιστεύεσαι διδασκάλους και καθοδηγητές που σου δημιουργούν ενοχές για να σε κρατούν κοντά τους.

Όταν η προσευχή σου σε διαχωρίζει από τους ανθρώπους και σου δημιουργεί αυτό-επιβεβαίωση και άρα, ως φαρισαϊκή, δεν σε ενώνει με τον Θεό.

Όταν δεν αναζητάς, δεν προβληματίζεσαι, δεν πορεύεσαι και μένεις στα τετριμμένα και στα «πρέπει».

Όταν η σχέση σου με τον Χριστό δεν περνά από τη θεία Λειτουργία, τη θεία Κοινωνία, την εξομολόγηση, δηλαδή τη μυστηριακή ζωή.

Όταν, τέλος, η ζωή σου περιορίζεται στον εαυτό σου και στους οικείους σου και δεν αγκαλιάζει τον κάθε άνθρωπο, που στο πρόσωπό του βρίσκεται ο Χριστός.

Γνωρίζοντας την αλήθεια για τον εαυτό μας, τον κόσμο μας, τους ανθρώπους και τον Θεό, όχι ως θεωρητική γνώση, ελευθερωνόμαστε όντως. Και αυτό, με κόπο και πόνο πολύ, αλλά και πληρότητα ζωής, νυν και αεί.

π. Ανδρέας Αγαθοκλέους

Πηγή: pemptousia.gr

 

 

 

 

Προσθήκη σχολίου