Να ζητάμε να γίνει το θέλημα του Θεού. Αυτό είναι το πιο συμφέρον, το πιο ασφαλές για μας και για όσους προσευχόμαστε. Ο Χριστός θα μας τα δώσει όλα πλούσια. Όταν υπάρχει έστω και λίγος εγωισμός, δεν γίνεται τίποτα.

Όταν ο Θεός δεν μας δίνει κάτι που επίμονα ζητάμε, έχει τον λόγο Του. Έχει και ο Θεός τα «μυστικά» Του. Εφόσον πιστεύουμε στην αγαθή Του πρόνοια, εφόσον πιστεύουμε ότι Εκείνος γνωρίζει τα πάντα από τη ζωή μας και ότι πάντα θέλει το αγαθόν, γιατί να μη δείχνουμε εμπιστοσύνη;

Να προσευχόμαστε απλά και απαλά, χωρίς πάθος και εκβιασμό. Ξέρουμε ότι παρελθόν, παρόν και μέλλον, όλα είναι γνωστά, γυμνά και τετραχηλισμένα ενώπιον του Θεού. Εμείς να μην επιμένουμε. Μην κυνηγάμε να αποκτήσουμε αυτό που θέλουμε, αλλά να το αφήνουμε στο θέλημα του Θεού. Γιατί όσο το κυνηγάμε τόσο αυτό απομακρύνεται.

Αν δεν κάνετε υπακοή (σε ιερέα-Πνευματικό) και δεν έχετε ταπείνωση, με την «ευχή», το «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με», δεν έρχεται η Χάρις του Θεού και υπάρχει και φόβος πλάνης.

Να μην γίνεται η «ευχή» αγγαρεία. Η πίεση μπορεί να φέρει μία αντίδραση μέσα μας, να κάνει κακό. Έχουν αρρωστήσει πολλοί με την «ευχή», γιατί την έκαναν με πίεση.

Δεν είναι ανάγκη να συγκεντρωθείτε ιδιαίτερα για να πείτε την «ευχή». Δεν χρειάζεται καμιά προσπάθεια όταν έχεις θείο έρωτα. Όπου βρίσκεσθε, σε σκαμνί, σε καρέκλα, σε αυτοκίνητο, παντού, στον δρόμο, στο σχολείο, στο γραφείο, στη δουλειά μπορείτε να λέτε την ευχή, το «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με», απαλά, χωρίς πίεση, χωρίς σφίξιμο.

Σημασία στην προσευχή έχει όχι η χρονική διάρκεια, αλλά η ένταση. Να προσεύχεσθε έστω και πέντε λεπτά, αλλά δοσμένα στον Θεό με αγάπη και λαχτάρα.

Μπορεί ένας μία ολόκληρη νύχτα να προσεύχεται και αυτή η προσευχή των πέντε λεπτών να είναι ανώτερη. Μυστήριο είναι αυτό βέβαια, αλλά έτσι είναι.

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης